جلدهاي ضربي طلاپوش لوح بزرگ به گونه‌اي از جلدها اطلاق مي‌شود كه طرح‌هاي ابره آن‌ها را با قالب‌هايي بزرگ ايجاد كرده و آن‌ها را با زر محلول مي‌آراستند.

«گرفت و گير» يكي از زيرمجموعه‌هاي «جانورسازي» به شمار مي‌آيد كه در آن به ترسيم صحنه‌هاي درگيري دو جانور وحشي با يكديگر و يا شكار يك جانور توسط جانور درنده ديگر پرداخته مي‌شود.

چنانكه در توصيف اصطلاحات «جانورسازي» و «سيمرغ» اشاره كرديم، نگارگران دورۀ اسلامي براي ترسيم برخي از جانوران - بويژه جانوران خيالي - از يك دسته طرح‌ هاي سنتي بهره مي‌ بردند.

در ميان اصطلاحات نسخه‌شناسي گاه با برخي مفاهيم روياروي هستيم كه هميشه يا بيشتر مواقع در زمينه نسخه‌هاي هنري كاربرد داشته اند. از اين موارد مي‌توان به «رنگه ‌نويسي» اشاره كرد كه به نگارش سطرهاي نسخه با رنگ‌هاي گوناگون اطلاق مي‌شود.

نسخه ‌شناسي گاه با برخي مفاهيم روياروي هستيم كه هميشه يا بيشتر مواقع در زمينه نسخه‌ هاي هنري كاربرد داشته است.

«انجامه» شامل عباراتي است كه توسط كاتب در پايان نسخه نوشته شده و در آن به ذكر آگاهي‌هايي چون: نام كاتب، تاريخ كتابت نسخه و گاه اطلاعات ديگري از قبيل جايگاه كتابت نسخه، نام سفارش ‌دهنده و مواردي از اين دست پرداخته مي‌شد.

امام ابوحامد محمد غزالی، پیش از تألیف تهافت الفلاسفه در رد فلسفۀ مشایی، به نگارش مقاصد الفلاسفه پرداخت تا نخست آرای فیلسوفان را به طور دقیق معرفی کند.

«شيرازه» شامل نخ‌هايي است كه به شيوه‌اي خاص به تك‌تك كراسه‌هاي نسخه دوخته شده و آن‌ها را به يكديگر پيوند مي‌دهد.

اصطلاح «آستر» در نسخه‌شناسي عبارتست از روكشي كه بر رويه درونيِ دفه جلد مي‌چسبانيدند. اين اصطلاح در برابر «ابره» – كه در واقع روكش بيرونيِ جلد است - به كار مي‌رود.

نگارگري دورۀ اسلامي عناصري هست كه ترسيم آن‌ها بصورت سنتي اجرا مي‌شد و هركدام از آن ‌ها در ميان نگارگران با نام‌ها و اصطلاحات ويژه‌اي شناخته مي‌شد.