تمدن اسلامی ویژگی مهمی دارد که بر اساس آن تمدن دنیای قدیم از دنیای جدید جدا می شود. این ویژگی به مکتوب بودن تمدن اسلامی باز می گردد.

قاضی معزالدین، دانشمند بنام سدۀ یازدهم، زمانی که از اصفهان به دزفول مهاجرت کرد، تحولی آفرید که آثارش تا به امروز محسوس و مشهود است.

چند سال پیش، آنگاه که درآمدی بر دیوان ظهیر فاریابی، تصحیح استاد فقید دکتر امیر حسن یزدگردی، می نوشتم، از دو مکتب در حوزۀ تصحیح متون و تحقیقات ادبی سخن گفتم: «مکتب دقت» و «مکتب سرعت».

ابوبکر بن قارون رازی از پزشکان متبحری بود که داستان راهی شدن استادش حکیم رازی را به خراسان برای درمان بیماری سخت امیر سامانی و معاینه پسر رئیس نیشابور از زبان او گفته آمده است.

اسطوره از جهاتی با معانی عرفانی پیوند تنگاتنگ دارد. در واقع برای بیان این معانی، چه بسا اسطوره کارآمدترین وسیله باشد. حتی می توان گفت که اسطوره در مراتب بالا گویی اساساً برای بیان تجربه های باطنی و رازورانه ساخته شده است.

عبدالقادر مراغی، ملقب به «حافظ»، «گوینده»، و «نظام الدین»، و مشهور به «ابن غیبی»، موسیقی دان بزرگ ایرانی بوده که در سال ۷۶۸ ق در شهر مراغه به دنیا آمد.

کتاب فضائل أمیرالمؤمنین علی بن ابیطالب از جمله آثار جاودان امام حنبلیان، احمد بن حنبل و از نخستین منابع حدیثی به شمار می رود، و تاکنون بارها هم در ایران و هم در خارج از ایران به چاپ رسیده است.

یازدهمین مجلد از فهرستوارۀ کتابهای فارس (منظومه‌ها- بخش دوم) به کوشش احمد منزوی در ۸۱۵ صفحه منتشر شد.

میرزا احمدخان عمارلوئی از جمله رجالی است که در انقلاب مشروطیت و سالهای بعد از آن تا اواسط سلطنت رضا شاه از مردان موجه و موثر عرصه سیاست ایران به شمار می رفت.

پژوهش هایی در زندگی، روزگار، فلسفه و علم خواجه نصیرالدین طوسی با عنوان «استاد بشر» با گزینش و ویرایش دکتر حسین معصومی همدانی و محمدجواد انواری از سوی مرکز پژوهشی میراث مکتوب به چاپ می رسد.