میراث مکتوب – میرزا محمدطاهر قزوینی، فرزند محمدحسین، از مردم قزوین است. سال تولد او به 1015 ق، یعنی اواسط حکومت شاه عباس صفوی برمی گردد. نصرآبادی، او را میرزا طاهر ذکر می کند.
وی تحصیلات مقدماتی خود را در امور دیوانی و دفتری انجام داده است. نصرآبادی می گوید در تحصیل علوم از احدی استفاده ننموده . مقصود از علوم، علوم فلسفی، ادبی و ریاضی است که وحید در همۀ آنها دستی داشته ولی به اندازۀ انشاء و تاریخ نگاری در آنها موفق نبوده. وی در فراگیری امور دیوانی و دفتری به مرتبه ای رسید که سرآمد ارباب علم اسیتفا شد و در مهارت و اقتدار انشاء و حسن تحریر، بی نظیر آفاق گشت.
این کتاب شامل بیش از 30هزار بیت غزل، رباعیات و مقطعات میرزا محمد طاهر قزوینی است. و در تصحیح آن از نسخه های زیر استفاده شده است:
در مقدمۀ مصحح این کتاب علاوه بر زندگی نامۀ وحید قزوینی، خاندان وحید قزوینی، آثار وحید، آثار منثور، آثار منظوم، سبک شعری وحید، معرفی نسخه های مورد استفاده و شیوۀ تصحیح و نشانه ها اشاره شده است.
1 – نسخۀ اساس (م 1):این نسخه که به شمارۀ 1161 در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نگهداری می شود . مصحح با شواهدی حدس زده است که رضی بن شفیعای خراسانی این نسخه را برای خود شاعر کتابت کرده باشد.
2 – نسخۀ م 2 : این نسخه که به شمارۀ 1162 در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی با نام «مثنوی میرزا طاهر وحید» نگهداری می شود و به خط نستعلیق و ظاهراً کتابت اوائل 12 ق است.
3 – نسخۀ س: این نسخه که به شمارۀ 162 در کتابخانۀ سپهسالار (مدرسۀ عالی شهید مطهری) با نام «دیوان وحید قزوینی» نگه داری می شود.
در بخشی از این کتاب دربارۀ ساختار قصاید وحید قزوینی آمده است:«چهارچوب قصاید وحید قزوینی، همچون قصاید دورۀ متقدمان، شامل، تغزل، تخلص، مدح و تأبید (شریطه) است. تأمل در شعر وحید، این حقیقت را روشن می کند که وی کاملاً نسبت به سبک عراقی وفادار بوده و بهترین قصاید او با مایه های عراقی و البته با چاشنی هندی سروده شده، با این تفاوت که مضامین تازه و معانی بکر، اقسام مجازها و پیچیدگی و ابهام لفظ در آن دیده می شود و از این حیث تنها می تواند با اشعار خاقانی شباهت و قرابت داشته باشد.
میرزا محمدطاهر وحید قزوینی، دیوان وحید قزوینی (دو جلدی)، تحقیق و تصحیح: رقیه صدرایی، تهران، کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، 1653 صفحه، شمارگان: 500 نسخه، قطع: وزیری، بها: 700000 ریال، 1394.