ميراث مكتوب – آكندن دهان شاعر با جواهرات از رسوم رايج در دربار پادشاهان بوده است. اين اتفاق غالبا در مواقعي مي افتاده كه شاعر با سرودن شعري پادشاه يا بزرگي را به وجد مي آورده است. نمونه هايي از اين رسم را در داستان محمود و پيراستن موي اياز – جايي كه سلطان محمود را با دوبيتي عنصري خاطرخوش مي شود دهان عنصري را دست خود سه بار پر از جواهر مي كند.
در بيتي از ديوان مسعود سعد سلمان اشاره اي به همين نكته شده است در حالي كه مصححان از عهده تصحيح آن بر نيامده اند:
در بيتي از ديوان مسعود سعد سلمان اشاره اي به همين نكته شده است در حالي كه مصححان از عهده تصحيح آن بر نيامده اند:
همي وليت بهم كرد زر و گوهر و در
همي عدوت بخاييد ريگ و سنگ و سفال
گفتني است كه در تصحيح مرحوم رشيد ياسمي (مسعود سعد، 1384: 270) و نيز در تصحيح جديدي كه محمد مهيار به دست داده (مسعود سعد، 1390:394) بيت مذكور به همان ترتيب بدون نسخه بدل ضبط شده است.
براي مطالعه متن كامل يادداشت «یک تصحیف در دیوان مسعود سعد سلمان» نوشته مجيد منصوري كه در شماره 54 و 55 دوماهنامه گزارش ميراث منتشر شده است بر روي فايل پايين كليك كنيد.
