ميراث مكتوب – از جمله شاعراني كه علي رغم خلاقيتها و ذوق شعريش، از پيشينيان خود متأثر بوده و نيم نگاهي نيز به معاصران خود داشته است، ميرزا قاسم، فرزند ميرزا محسن تبريزي، معروف به زاهد از سخنوران و شاعران نيمه دوم سده يازدهم هجري ميباشد كه در عهد شاه سليمان صفوي در اصفهان ميزيست. نسخه خطّي كلّيات ديوان او شامل غرليات، قصايد، رباعيات، مثنوي سفينة النجات و منشات است كه ارادت خود را به چهارده معصوم،خصوصاً مولا علي(ع)در جاي جاي اشعارش بيان كرده است. غزلهاي سراسر احساس، قصايد قوي، ماده تاريخها، مثنوي زيبا و نثر شيواي وي بيانگر ذوق ادبي اوست.
نگارنده در اين كوتاه سخن بر آنست تا با استفاده از چهار نسخة خطّي ديوان زاهد تبريزي، ضمن معرّفي آثار وي سبك شعر اين شاعر را بررسي كند.