کیخسرو، یکی از شخصیت‌های کلیدی شاهنامه و اوستا است که در متون دوران اسلامی به عنوان فردی معنوی شناسایی می‌شود.

محمد رسولی: شاهنامه فردوسی ایرانی‌ترین کتاب در جهان است و بازخوانی علمی شاهنامه می‌تواند دریچه‌ای تازه به تاریخ، فلسفه و هویت ایرانی بگشاید.

چنان‌که متونِ ادبی فارسی و پژوهش‌های شاهنامه‌شناسان نشان می‌دهند، نامِ «کوروش» آن‌گونه که امروز انتظار می‌رود، در شاهنامه به ‌صورتِ صریح و مستقل حضور ندارد یا جایگاهِ برجسته‌ای نیافته است.

در حاشیه سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب دوشنبه، نشست مشترک ادبی ایران و تاجیکستان با حضور استادان و ادیبان دو کشور برگزار شد. در این برنامه پنج سخنران از دو کشور به ارائه موضوعات ادبی پرداختند.

نشست علمی و گفتمان‌های هویت ملی در ایران با موضوع «شاهنامه» برگزار می‌شود.

نشست «جلوه‌های حکمت و اندیشه علوی در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی» با سخنرانی محمدجعفر محمدزاده برگزار می‌شود.

 ساختار و الگوی تاریخ‌نگاری شاهنامه برگرفته از خدای‌نامه است و در سنجش و تفاوت میان تاریخ‌نویسی شاهنامه و تاریخ‌نویسی پیش از آن باید شاهنامه را نماد و نمونه‌ی برتر تاریخ‌نویسی ایرانی دانست.

یک شاهنامه‌شناس و حقوقدان با تأکید بر لزوم پژوهش در مفاهیم حقوقی شاهنامه بیان داشت: حقوق عمومی در ایران پیش از باستان وجود داشته و بسیاری از اصول آن در شاهنامه فردوسی مطرح شده است.

کتاب «از روزگار خسروان» نوشته زاگرس زند از سوی نشر نگاه معاصر منتشر شده است. این کتاب دربرگیرنده دوازده جستار در زمینه شاهنامه‌شناسی و اسطوره‌شناسی ایرانی است.

در نشست تخصصی «جوانان و شاهنامه فردوسی» تأکید شد که پیوند نسل امروز با حماسه کهن، تنها با روایت‌های تازه و قالب‌های نو شکل می‌گیرد؛ از بازنویسی و کمیک‌سازی تا بهره‌گیری از هوش مصنوعی.