میراث مکتوب- یادنامهٔ دو جلدی استاد جمشید مظاهری، با عنوان «نامهٔ سروشیار» به خواستاری و اهتمام علی‌اکبر دارانی و گلپر نصری از سوی نشر ادبیات منتشر شد.
«نامهٔ سروشیار» مجموعه‌ای از ۷۲ مقالهٔ ادبی و علمی است که به قلم برخی از مشهورترین استادان و محققان معاصر، به یاد جمشید مظاهری (سروشیار)، استاد دانشگاه، تاریخ‌دان،اصفهان‌شناس و نسخه‌پژوه نوشته شده است. از آنجا که دایرهٔ مطالعات و آگاهی‌های جمشید مظاهری گسترده و گونه‌گون بوده است، مقالات این یادنامه نیز موضوع‌های مختلفی چون ادبیات، تاریخ، اصفهان‌شناسی، شاهنامه‌پژوهی، نسخه‌پژوهی، متن‌شناسی و موسیقی دارد. همچنین سال‌شمار این استاد فقید برای نخستین‌بار به صورت مفصل در این یادنامه منتشر شده است.
پدارانی و نصری در پیشگفتار کوتاه خود بر این اثر فکر تدوین این یادنامه را ارج‌گذاری بر حق استادی مرحوم جمشید مظاهری عنوان کرده‌اند که پس از برگزاری نخستین سالگرد وی در فکرشان قوت گرفته است.
«نادره‌‌کار سپاهان»بخش نخست یادنامه است که زهرا آقابابایی و حسین مسجدی به تفصیل به سال‌شمار زندگی و وقایع علمی و خصوصی زندگی این استاد فقید پرداخته‌اند. پس از بیان سال‌روز تولد وی به قریحهٔ شاعری مظاهری پرداخته و به این موضوع اشاره می‌کنند که مظاهری شعر می‌گفت و «سروشیار» تخلص می‌کرد و به انجمن ادبی صائب و فروغ آمد و شد داشت. کتابفروشی تأیید، متعلق به آقای نوید دیگر پاتوق فرهنگی وی بوده است، همچنین با تنی از چند دوستان در مدرسهٔ الماسیه در «چهارسو مقصود» جمع می‌شدند که سه چهار سالی ادامه داشت.
با توجه به آنچه در سال‌شمار استاد مظاهری آمده است، وی سال‌ها گاه و بیگاه مسیر سیچان-بیدآباد را با دوچرخه طی می‌کرده و نزد شیخ احمد مُغنی‌گو که حجره‌ای در یکی از گوشواره‌های مسجد سیّد اصفهان داشت و نزد بزّاز فاضلی در محلهٔ بیدآباد اصفهان ادبیات عرب می‌خواند.
این استاد فقید دانشگاه اصفهان در اواخر دههٔ چهل، کتابخانهٔ دبیرستان بازرگانی فیض را تأسیس کرد و هم‌زمان با تدریس ادبیات مسئول این کتابخانه شد. در سال ۱۳۵۳ به پیشنهاد دکتر معتمدی، رئیس وقت دانشگاه اصفهان به‌‌عنوان مربی کار خود را در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه اصفهان آغاز کرد.
بنا به خاطرات و مستندات موجود، استاد مظاهری در تدریس به هیچ‌وجه اقناعی و جزمی نبوده، بلکه ر‌ویکردی تعاملی،مشارکتی و همراه با بدیهه‌پردازی داشت.اغلب برای اقناع دانشجو راه‌حل ارائه نمی‌داد، بلکه اذهان را باز می‌گذاشت تا به مخاطب به صورت‌های دیگر نیز بیندیشد.
آخرین باری که مشتاقان و مستعمانش را شگفت‌زده کرد، آبان ماه ۱۳۹۶ در مرکز آفرینش‌های قلمستان واقع در باغ غدیر بود که به همراه دکتر محمدرضا ضیاء در باب کمال اسماعیل و منابع تاریخ اصفهان سخن راند. اهل ریاکاری و مجامله نبود و پرهیمنه هم می‌نمود، او نظر خود را در نقد نابسامانی‌های عرصهٔ فرهنگ با صراحت و روشنی بیان می‌کرد، در اعتراض به تخریب تکایای تختِ فولاد و نابودی قبور مشاهیرِ مدفون در آن ابراز کرد.
جمشید مظاهری که آثار خود را بیشتر با نام قلمیِ «جمشید سروشیار»انتشار می‌داد، هیچ‌گاه در بند «کارنامهٔ شمارگانِ مقاله و کتاب» نبود، همچنین در بند انتشار اشعارش در قالب مجموعه نبود و آثارش را در نشریهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه اصفهان، راهنمای کتاب، نشر دانش و دریچه به چاپ می‌رساند.
دارانی و نصری نامهٔ سروشیار را در دوجلد تدوین کرده‌اند. جلد نخست را به مقالاتی دربارهٔ جستارهای ادبی، تاریخ، تاریخ ادبیات، اصفهان‌شناسی، قرآن پژوهی اختصاص داده‌اند. جلد دوم حاوی مقالاتی دربارهٔ شاهنامه‌پژوهی، زبان، نسخه‌پژوهی، متن‌شناسی و نقد ادبی و نیز موسیقی است.
با توجه به گفتهٔ دارانی و نصری، مقالات تقدیمی از سر ارادت به استاد جمشید مظاهری نوشته شده‌اند و دست‌اندرکاران این یادنامه نیز از قبول مقالات چند اسمی خودداری کرده‌اند جز در پاره‌ای موارد.
«نامهٔ سروشیار» یادنامهٔ استاد جمشید مظاهری در دو جلد به خواستاری و اهتمام علی‌اکبر دارانی و گلپر نصری تهیه و توسط نشر ادبیات منتشر شده است، علاقه‌مندان می‌توانند این کتاب را به قیمت ۸۵۰ هزار تومان خریداری کنند.
مریم مرادخانی