کد خبر:3535
پ
pajohesh-m4

غزل فارسی و آموزه‌های ملامتی

در تذکره‌ها و آثار عرفانی همواره از ملامتیه به عنوان گروهی از اهل تصوف و عرفان یاد می‌شود و در شرح احوال و آثارشان به بیان چند اصل مورد تأکید ملامتیه و برشمردن چند نام و لقب به عنوان اهل ملامت اکتفا می‌گردد و آن‌چنان که شایسته جایگاه برجسته و تاثیرگذار اندیشه‌های ملامتی در پهنه ادب پارسی است

میراث مکتوب – در تذکره‌ها و آثار عرفانی همواره از ملامتیه به عنوان گروهی از اهل تصوف و عرفان یاد می‌شود و در شرح احوال و آثارشان به بیان چند اصل مورد تأکید ملامتیه و برشمردن چند نام و لقب به عنوان اهل ملامت اکتفا می‌گردد و آن‌چنان که شایسته جایگاه برجسته و تاثیرگذار اندیشه‌های ملامتی در پهنه ادب پارسی است. به تبیین نقش ایشان پرداخته نمی‌شود و زمینه های باورهای ایشان در بدنه عرفان اسلامی بررسی نمی گردد.
در این مقاله در پی اثبات آنیم که غزل فارسی از آغاز به ابزاری برای تعلیم آموزه های ملامتی بدل شده است و نگارش این مقاله، در واقع گامی است در مسیر بازشناسی هویت فرهنگی و ادبی ملامتیان و یافتن رد تاثیر شگرف آموزه ها و باورهای ایشان در غزل فارسی و به ویژه بنیان گذاری گونه ای از غزل با عنوان «قلندریات».
متن کامل مقاله «غزل فارسی و آموزه های ملامتی» نوشته دکتر سید احمد حسینی کازرونی و سید علی جعفری صادقی که در شماره هفدهم پژوهشنامه ادبیات تعلیمی به چاپ رسیده است را در فایل پایین مطالعه کنید.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید

مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ابوریحان و خیابان دانشگاه، شمارۀ 1182 (ساختمان فروردین)، طبقۀ دوم، واحد 8 ، روابط عمومی مؤسسه پژوهی میراث مکتوب؛ صندوق پستی: 569-13185
02166490612