میراث مکتوب- زبان فارسی، پل دوستی، شاهراه حکمت و دریای مهرورزی در دنیای امروز بوده که روزبه‌روز به مخاطبان آن افزوده می‌شود. اصالت و قدمت زبان فارسی، ما را به یک خانواده بزرگ زبانی به نام هند و ایرانی می‌رساند که صدها زبان و خرده زبان از آن منشعب شده است.
با نگاهی به پیشینه زبان و ادب فارسی در شبه قاره هند، به صدها شخصیت برجسته برمی‌خوریم که با سرودن ده‌ها هزار شعر شکرین و سخن‌های نغز و پرمغز، رنگین‌کمان هزاررنگی از قند پارسی را آفریده‌اند؛ از آن جمله، می‌توان به میرزااسدالله خان غالب دهلوی اشاره داشت که در قرن سیزده هجری ظهور کرد و در آسمان زبان و ادب فارسی و اردو طرحی نو در انداخت.
او را لسان الغیب و شهنشاه سخن می‌نامند و تا آنجا که گفته اند در هند دو کتاب الهامی وجود دارد، اول ریگ ودا و دوم دیوان غالب؛ غالب در اشعار فارسی شیوه شاعران سبک هندی را پیش گرفت و پیشرو سبک نو در شعر اردو هم به شمار می‌آید و نخستین شاعری است که عقاید و دیدگاه های فلسفی را در شعر اردو وارد کرده است. برخی او را پدر شعر اردو نیز می‌نامند.
پیشینه غالب‌شناسی در ایران به بیش از نیم قرن می‌رسد، اما به خاطر آشنایی بیشتر پژوهشگران وکشف زوایای زبان و اندیشه و جامعه شناسی محیط شعری این شاعر، کارهای سترگ و تحقیقات جامع که دربرگیرنده زندگی و زمانه، احوال، آثار و افکار او باشد ضروری است.
موضوع سخنرانی علیرضا حبیبی در نشست «غالب دهلوی؛ ارمغان زبان فارسی» واکاویی و تاویل مضامین و مولفه های اندیشگانی و هویت آفرین در شعر غالب دهلوی از منظر هرمونتیک و قلمرو فکری در ده زمینه است.
این نشست پنج‌شنبه، ۲۲ شهریور ساعت ۱۵ در مرکز فرهنگی سفارت هندوستان برگزار می‌شود.