محمدرضا سرشار، یاسین حجازی و سیدوحید سمنانی در جلسات هفتگی خانه کتاب و ادبیات ایران به آموزش نقد ادبیات داستانی،‌ خوانش متون کهن و نقد شعر می‌پردازند.

با گذشت حدود یکهزاره از درگذشت بیهقی اهمیت نثر و روایت او همچنان محل بحث‌های علمی و ادبی است.

کتاب «تاریخ بیهقی» از نظر علمی، دقت نظر و صحت، جزو بی‌نظیرترین آثار بوده؛ چراکه نویسنده هر آنچه نوشته یا خود به چشم دیده، یا در کتب معتبر خوانده و یا از موثقان شنیده است.

از ویژگی‌های تاریخ بیهقی و آنچه این اثر را از دیگر آثار کهن تاریخی متمایز می‌کند، این است که «ابوالفضل بیهقی» تاریخ را قصه گونه و داستان وار نوشته و از این طریق بر جذابیت‌های اثرش افزوده است.

سعید نفیسی زمانی قدم در مسیر تصحیح یکی از متون کهن زبان فارسی یعنی «تاریخ بیهقی» گذاشت که نسخه‌های خطی زیادی از این کتاب دستیاب نبود.

ابوالفضل بیهقی، ادیب، پژوهشگر و تاریخ‌نگار بزرگ، که وی را "پدر نثر فارسی" می شناسند، یکی از مفاخر خطه "بیهق" (سبزوار کنونی) است.

آنچه ابوالحسن بیهقی از احوال هم‌ولایتی خود به دست داده، بسیار مغتنم است و از این‌جهت او را دَینی است مهم بر گردن ابوالفضل بیهقی و خوانندگان تاریخ گرانقدر او.

تاریخ بیهقی ما را به درون مناسبات دربار می‌برد. کتاب‌های معدودی مثل خاطرات اعتمادالسلطنه و... هستند که به چنین اطلاعات ذی‌قیمتی دسترسی دارند.

تاریخ بیهقی از مهم‌ترین متون نثر فارسی است که آن را آینه گویایی از مسائل گوناگون دربار غزنه و جامعه عصر پنجم قمری ایران معرّفی می‌کنند؛ اما مؤلف آن ابوالفضل بیهقی کیست؟

حدود دو سال پیش یعنی سال ۱۴۰۰ هجری شمسی، اول آبان ماه با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، به عنوان روز بزرگداشت ابوالفضل بیهقی ادیب و تاریخ نگار برجسته ایرانی نامگذاری شده است.