اینترنت که آمد، شکاف میان دو نسل دیروز و امروز دو چندان شد. البته برخی که به موضوع علاقه مند بودند، به یاری اطفال در منزل، یا همت دوستان همراه و همدل، دست به کار شدند و ...

نزدیک به 20 سال از تأسیس میراث مکتوب گذشت، اینک شمّه ای واگوییم از آنچه اتفاق افتاده است. پیش از انقلاب تنها چند مرکز وجود داشت که بخشی از فعالیتهایشان، تصحیح و نشر نسخ خطی بود، مانند: بنیاد فرهنگ ایران و انجمن آثار ملی، اما هیچگاه عبارت میراث مکتوب را کسی یا جایی معادل نسخه های خطی به کار نبرد.

امسال نمایشگاه دیدنی است و شنیدن گزارش فروشها و استقبال واقعی مردم از آن هم سنجیدنی است. علی الظاهر قرار نبوده اتفاق خاصی در طراحی و مدیریت غرفه ها نسبت به سنوات قبل بیفتد...

در مفتاح التفاسیر رشید الدین فضل الله همدانی وزیر دانشمند سه سلطان مغول، که اخیراً موفق به نشر آن شدیم، خواندم که وی در سفر بود و سوار بر اسب، کسی ازو سؤالی پرسید، لختی مکث کرد و از اسب فرود آمد و تند به نوشتن پرداخت...

عظمت و شکوه فرهنگ ایرانی اسلامی، در طول تاریخ همواره، یا مورد هجمۀ مغولان و مغول صفتان کوردل بوده، یا چون خاری در چشم پاره ای همسایگان حسود و عنود، گویا ازمقوله ای است که جلال الدین محمد بلخی در مورد طاووس سروده: «دشمن طاووس آمد پرّ او»

نشریۀ آفاق الثقافه و التراث را مرکز جمعة الماجد للثقافة و التراث در امارات متّحدۀ عربی منتشر می کند. جمعة الماجد یکی از تاجران بزرگ عرب است که به گردآوری نسخ خطی، میکروفیلمها و تصاویر دیجیتالی از نسخ خطی در هر مکانی که ممکن باشد اقدام کرده و در نظر دارد کتابخانه ای بزرگ از مخطوطات اسلامی (فارسی، عربی، ترکی، اردو) در خاورمیانه تشکیل دهد.

اخیراً دوستی تماس گرفت و خبر داد که فردی با اسم مستعار نقدی بر کتاب نسخه شناخت چاپ میراث مکتوب در سایت کتابخانۀ مجلس درج کرده است. گفت البته نقد حاوی نکات مثبتی هم هست، ولی نویسنده نقد نه حرمت استاد افشار را که بر آن کتاب مقدمه نوشته، نگهداشته و نه محاسن کتاب را چنان که باید متعرض شده، از همه بدتر با لحنی تمسخر آمیز و تبخترگونه کتاب را مصداق کتابسازی دانسته و با زبان بی زبانی گفته: رطب خورده منع رطب کی کند؟!

حال و مقال آدمی تابع گردش روزگار است و عسر و حرج ایام، کیمیای صبر را در پی دارد و حاصل آن بسان درختی است که به قول سعدی: بر شیرین دارد. میراث مکتوب در نیم سال دوم سال 91 تجربه ای جالب و جدید را مرور کرد.

سال نود و یک هم مانند سالهای دیگر، فراز و فرود و پستی و بلندی های خاصّ خود را داشت. نیم سال اول از نظر برنامه ریزی و اعتبارات و تخصیص، رو به اوج بود و نیم سال دوم رو به حضیض.

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران / کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران هرکس شراب فرقت روزی چشیده باشد / داند که سخت باشد قطع امیدواران