میراث مکتوب – «پژوهشی در اشعار عِمادی شهریاری» عنوان مقاله‌ای از سهیل یاری گلدره است که در شمارۀ ۱۹۲ کتاب ماه ادبیات منتشر شده است.
به یقین می‌توان ادّعا کرد که امروزه بسیاری از متون ادبی ما علیرغم اینکه کارهای فراوانی در راه ارائۀ متنی مصَحَّح از آنها شده است، باز هم باید از نو به یاری نسخه‌های نویافتۀ آن متون، و نیز بهره‌گیری از جُنگ‌ها و سفینه‌ها و تذکره‌ها و دیگر منابع، دست به تصحیح آنها یازید؛ از جملۀ آن متون، دیوان اشعار عمادی شهریاری یا غزنوی است، که از بد حادثه با توجه به دلایل و قراینی استوار، چنان می‌نماید که تمام اشعار آن شاعر و نیز نسخه‌ای کهن از سروده‌های وی برجای نمانده باشد، امّا به یاری جُنگ‌ها و دیگر متونِ واسطه‌ای و برخی تذکره‌ها به یافته‌های گوناگونی در زمینۀ تصحیح اشعار و ابیات نویافته و… عمادی می‌رسیم که خود حاکی از لزوم تصحیح مجددی از دیوان وی است.
در این مقاله با توجه به دلایل فراوان نشان داده‌ایم که می‌بایست اشعار این شاعر بزرگ را با کمک منابع متعدد بار دیگر تصحیح کرد.
ادامه این مقاله را بر روی فایل پایین مطالعه کنید.