میراث مکتوب – تذکره‌های شعرا از مهم‌ترین منابعی هستند که رجوع بدان‌ها برای شناخت احوال و آثار شاعران قدیم، وضعیت ادبیات و شیوۀ نقد ادبی قرون گذشته، بایسته است. خوشبختانه تذکره های متعددی به خصوص از قرن نهم به بعد دربارۀ شاعران فارسی زبان به دست ما رسیده است.
مطالب موجود در این نوع آثار را می‌توان به سه گروه تقسیم بندی کرد: ۱- بیان شرح احوال و آثار شاعران، ۲ – نقل اشعار هر شاعر (بیشتر حجم تذکره‌ها را در این مورد در بر می‌گیرد) ۳– نقد اشعار و طرز سخن سرایی آنان، نکاتی در باب اقتباس، سرقات و … در دیوان شاعر. در این مقاله قصد داریم به بررسی چاپ چند تذکره بپردازیم و آنها را از منظرهای گوناگون (مقدمه‌نویسی، شیوه تصحیح، تعلیقات و …) نقد کنیم.
مطالب موجود در این نوع آثار را می‌توان به سه گروه تقسیم بندی کرد: ۱- بیان شرح احوال و آثار شاعران، ۲ – نقل اشعار هر شاعر (بیشتر حجم تذکره‌ها را در این مورد در بر می‌گیرد) ۳– نقد اشعار و طرز سخن سرایی آنان، نکاتی در باب اقتباس، سرقات و … در دیوان شاعر. در این مقاله قصد داریم به بررسی چاپ چند تذکره بپردازیم و آنها را از منظرهای گوناگون (مقدمه‌نویسی، شیوه تصحیح، تعلیقات و …) نقد کنیم.
آنچه در بالا مطالعه کردید مقاله «نقدی بر چاپ چند تذکره» است که در هفتاد و دومین شمارۀ کتاب ماه ادبیات (ماهنامه تخصصی اطلاع‌رسانی و نقد و بررسی کتاب) به چاپ رسیده است.
برای مشاهده متن کامل این مقاله در فایل زیر کلیک کنید.
توضیح عکس: نسخه‌ای از تذکره الفقهاء علامه حلی