ميراث مكتوب – مقامه در لغت به معناي مجلس و در اصطلاح ادبي بر نوشته هايي با نثر مسجوع و متصنع اطلاق مي شود كه نويسنده در ضمن بيان داستان هايي كه پيرامون كديه و گدايي است سعي در به نمايش گذاردن قدرت هنري و ادبي خود دارد. سابقه نگارش اين گونه داستان ها كه داراي يك قهرمان و راوي خيالي است به بديع الزمان همداني بازمي گردد كه راه مقامه نويسي را در ادبيات عربي گشود و شيوه او نه تنها در ادبيات عربي كه در ادبيات فارسي از سوي گروهي بي شمار از ادبا و نويسندگان پيروي شد از جمله آن ها مي توان به ابوالقاسم حريري در ادبيات عربي و قاضي حميد الدين بلخي در ادبيات فارسي اشاره نمود.
جايگاه ويژۀ مقامه نويسی در ادبيات فارسی و عربی، باعث شده كه در گذر زمان، پژوهش ها و تحقيقات انبوهی در قالب پايا ن نامه، كتاب و مقاله در زمينۀ پيشينۀ مقامه و بررسی جنبه های گوناگون آن و شرح حال مقامه نويسان شهير (بديع الزمان همدانی، حريری و قاضی حميدالدين) و بررسی سبك نگارشی آنها انجام گيرد. بدين منظور، بر خود لازم دانسته ايم كه در اين باره كتابشناسی ای عرضه شود تا از سويی پژوهش های در پيش رو با سهولت و روانی بيشتری انجام گردد و از سويی، تمامی منابع موجود و به چاپ رسيده در ايران در دسترس پژوهشگران قرار گيرد و از انتخاب موضوعاتي كه قبلاً مورد بحث و بررسي قرار گرفته، بازداشته شوند.
اين كتابشناسي به شيوه بنيادي تنظيم شده و بر اساس آن می توان دريافت كه پژوهش های انجام گرفته در اين باره، از نظر ساختاری، تاريخی و محتوايی به چند دسته تقسيم می شوند و ميزان پراكندگی آنها چگونه است. همچنين در پايان به منظور
تسهيل كار پژوهشگران، فهرست موضوعی پژوهش ها و تأليفات را درج نموده ايم.
متن كامل مقاله كتاب شناسى مقامات در ايران (با تكيه بر مقامات بديع الزمان همدانى، حريرى و قاضى حميدالدين) نوشته محسن محمدی فشاركی و فاطمه اشراقی كه در شماره 75 كتاب ماه ادبيات به چاپ رسيده است در فايل پايين مطالعه كنيد.
جايگاه ويژۀ مقامه نويسی در ادبيات فارسی و عربی، باعث شده كه در گذر زمان، پژوهش ها و تحقيقات انبوهی در قالب پايا ن نامه، كتاب و مقاله در زمينۀ پيشينۀ مقامه و بررسی جنبه های گوناگون آن و شرح حال مقامه نويسان شهير (بديع الزمان همدانی، حريری و قاضی حميدالدين) و بررسی سبك نگارشی آنها انجام گيرد. بدين منظور، بر خود لازم دانسته ايم كه در اين باره كتابشناسی ای عرضه شود تا از سويی پژوهش های در پيش رو با سهولت و روانی بيشتری انجام گردد و از سويی، تمامی منابع موجود و به چاپ رسيده در ايران در دسترس پژوهشگران قرار گيرد و از انتخاب موضوعاتي كه قبلاً مورد بحث و بررسي قرار گرفته، بازداشته شوند.
اين كتابشناسي به شيوه بنيادي تنظيم شده و بر اساس آن می توان دريافت كه پژوهش های انجام گرفته در اين باره، از نظر ساختاری، تاريخی و محتوايی به چند دسته تقسيم می شوند و ميزان پراكندگی آنها چگونه است. همچنين در پايان به منظور
تسهيل كار پژوهشگران، فهرست موضوعی پژوهش ها و تأليفات را درج نموده ايم.
متن كامل مقاله كتاب شناسى مقامات در ايران (با تكيه بر مقامات بديع الزمان همدانى، حريرى و قاضى حميدالدين) نوشته محسن محمدی فشاركی و فاطمه اشراقی كه در شماره 75 كتاب ماه ادبيات به چاپ رسيده است در فايل پايين مطالعه كنيد.
توضیح تصویر: یکی از نگاره های مقامات حریری