میراث مکتوب – جلال‌الدین محمد بن سعدالدین اسعد دوانی (۸۳۰ – ۹۰۸ ق) حکیم و فیلسوف بزرگ قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری است. او از بزرگ ترین حکیمان ایران و معروف ترین دانشمند میراث مکتوب – قرن نهم هجری به شمار می رفته و چون آخرین کسی است از بزرگان علمای این کشور که جامع همۀ علوم زمان خود بوده، شهرت و امتیاز خاص دارد (نفیسی، ۱۳۶۳: ۱/ ۲۶۵).
وی در کتب تراجم شیعه و سنی اغلب «علامه» خوانده می‌شود و در برخی از حواشی و متون کتب منطق هم «فاضل» نامیده شده، ولی در تذکره ها و بین مردم بیشتر به لقب «جلال‌الدین» اشتهار یافته است.
متن کامل این مقاله نوشته عبدالرسول فروتن را که در شماره ۸۴ (پیاپی ۱۹۸) کتاب ماه ادبیات به چاپ رسیده است را در فایل زیر بخوانید.