مي دهد. در طول تحقيقات ميداني در سرزمين مينانگ كابائو – بخش غربي سوماترا – در ماه مي 2006، فرصتي دست داد تا بسياري از مجموعه هاي نسخه هاي خطّي اسلامي و تصوّف به زبان عربي و عربي مالايي (جاوي) که اكثر آنها متعلق به قرن هجدهم بودند را ببینم. این قرن، دقيقاً زمان نفوذ اسلام به اين منطقه به وسيلۀ دو طريقۀ صوفيۀ شطّاريه و نقشبنديه است كه تا به امروز نيز تحت نفوذ ديني طريقت شطّاريه باقي مانده است.
در خلال این پژوهش، از چندین سورۀ شطّاريه و مراكز مطالعات اسلامي كه شيوخ صوفيه (مال تائونكو) آنها را هدايت ميکردند مانند: سورۀ پاسبان، سورۀ بارو، لوبوك ايپوه در اولاكان، ديدن كردم. سوره ها، علاوه بر اين كه مراكز تعاليم اسلامي و صوفيه بودند، مكاني براي نگهداري نسخه هاي خطّي اسلامي نيز بودند. يكي از اين سوره ها، هنوز هم به سنّت استنساخ به زبان جاوي كه تقريباً در شرف نابودي است، ادامه ميدهد. این مقاله دربارۀ سنّت كنوني آموزش صوفيه و مشكلات سوره هاي سوماترايي به عنوان تشكيلات اصلي در حفظ نسخه هاي خطّي اسلامي در غرب سوماترا در كنار مجموعه هاي خصوصي نگاشته شده، و به توصيف جنبه هاي سنّت تاريخي با موقعيت هایي اكثراً نوین مي پردازد.
سوره اي در غرب سوماترا
آنچه در بالا آمده است بخشي از مقاله «نسخه های خطّی اسلامی غرب سوماترا: موانع در بررسی و حفاظت (با نگاهی به تحقیقات میدانی در غرب سوماترا در سال 2006)» نوشته دکتر ایرینا کاتکووا به ترجمه زينب پيري است كه در شماره 52 و 53 دوماهنامه تخصصي گزارش ميراث به چاپ رسيده است.
براي مطالعه متن كامل اين مقاله بر روي گزينه دريافت فايل كليك كنيد.