میراث مکتوب – روایت دکتر میرجلال الدین کزازی از سرگذشت فردوسی با عنوان فرزند ایران از سوی انتشارات معین به چاپ رسید.
دکتر میرجلال الدین کزازی در گفت و گو با مرکز پژوهشی میراث مکتوب با توضیحاتی درباره این کتاب گفت: فرزند ایران داستانی بلند بر پایۀ سرگذشت فردوسی است و در کنار آن از شاهنامه نیز سخن رفته. زبان کتاب در داستان نویسی پیشینه ای نداشته و پیداست در داستانی که چهره بنیادین آن فردوسی است، زبان نمی تواند روزنامه ای باشد و زبانی که من در فرزند ایران به کار گرفته ام هنری است و در ساختار هم ساز با زبان روزگار فردوسی به ویژه زبان شاهنامه است.
وی افزود: من این داستان را بر سه بنیاد نوشته ام؛ یک بخش شاهنامه است. پیکره کتاب را بر پایه آن چه فردوسی در شاهنامه درباره خویش – هرچند بسیار اندک گفته است – نوشته ام. بخش دیگر افسانه هایی است که از دیرباز درباره فردوسی و شاهنامه پدیده آمده و در آبشخورهای کهن مانند تاریخ شبستان یا چهار مقاله آمده است. همچنین بخش دیگر را هم خودم به داستان افزوده ام که یک سره پندارینه است و به یاری آن ها، داستان را پیکره ای استوار بخشیده ام و کاستی های آن را از میان برده ام.
دکتر کزازی ادامه داد: خوانندگان این کتاب از گروه های مختلف هستند و از دانش آموز تا استاد دانشگاه می توانند از کتاب بهره ببرند هرچند زبان کتاب کم و بیش باستان گرایانه بوده است، ولی خوانندگان سخن سنجش هم به من گفته اند هر زمان بخشی از متن را خوانده اند دوباره خوانده و در آن اندیشیده اند. از دیگر سو، این زبانی است که کمابیش به یک بارگی پارسی است و از واژه های بیگانه یا وام واژه ها بسیار اندک در آن بهره برده شده است.
این پژوهشگر بیان کرد: این کتاب در هفتۀ فرجامین فرودین ماه چاپ شده است و ناشر هم اکنون گرم بیرون دادن چاپ دوم آن است.
دکتر میرجلال الدین کزازی در گفت و گو با مرکز پژوهشی میراث مکتوب با توضیحاتی درباره این کتاب گفت: فرزند ایران داستانی بلند بر پایۀ سرگذشت فردوسی است و در کنار آن از شاهنامه نیز سخن رفته. زبان کتاب در داستان نویسی پیشینه ای نداشته و پیداست در داستانی که چهره بنیادین آن فردوسی است، زبان نمی تواند روزنامه ای باشد و زبانی که من در فرزند ایران به کار گرفته ام هنری است و در ساختار هم ساز با زبان روزگار فردوسی به ویژه زبان شاهنامه است.
وی افزود: من این داستان را بر سه بنیاد نوشته ام؛ یک بخش شاهنامه است. پیکره کتاب را بر پایه آن چه فردوسی در شاهنامه درباره خویش – هرچند بسیار اندک گفته است – نوشته ام. بخش دیگر افسانه هایی است که از دیرباز درباره فردوسی و شاهنامه پدیده آمده و در آبشخورهای کهن مانند تاریخ شبستان یا چهار مقاله آمده است. همچنین بخش دیگر را هم خودم به داستان افزوده ام که یک سره پندارینه است و به یاری آن ها، داستان را پیکره ای استوار بخشیده ام و کاستی های آن را از میان برده ام.
دکتر کزازی ادامه داد: خوانندگان این کتاب از گروه های مختلف هستند و از دانش آموز تا استاد دانشگاه می توانند از کتاب بهره ببرند هرچند زبان کتاب کم و بیش باستان گرایانه بوده است، ولی خوانندگان سخن سنجش هم به من گفته اند هر زمان بخشی از متن را خوانده اند دوباره خوانده و در آن اندیشیده اند. از دیگر سو، این زبانی است که کمابیش به یک بارگی پارسی است و از واژه های بیگانه یا وام واژه ها بسیار اندک در آن بهره برده شده است.
این پژوهشگر بیان کرد: این کتاب در هفتۀ فرجامین فرودین ماه چاپ شده است و ناشر هم اکنون گرم بیرون دادن چاپ دوم آن است.