میراث مکتوب- دکتر نادر کریمی‌راد، استاد زبان و ادبیات فارسی، در گفت‌وگویی به مناسبت اول اردیبهشت روز سعدی خاطرنشان کرد: اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان و همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی شیرازی است که فرهنگ‌نویسان او را استاد سخن، شاعر و سخن‌پرداز شعر فارسی می‌شناسند. سعدی در حدود سال‌های ۵۷۱ تا ۶۰۶ هجری قمری به دنیا آمد. آنچه باعث شده تا سعدی را از زمره سخنوران برجسته زبان فارسی بدانیم سهل و ممتنع بودن شعرهای او است.
وی ادامه داد: اگر برخی از شعرهای سعدی را که امروزه از مهمترین شعرهای او است در نظر بگیریم متوجه این قضیه خواهیم شد که این شعرها کمترین دشواری در فهم را برای مخاطب عام شعر امروز دارد و در عین حال با فصیح‌ترین کلمات سروده شده‌اند. به این بیت توجه کنید: گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم/چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی. این بیت که نمونه‌های فراوانی در دیوان او دارد گویی که همین امروز سروده شده است که علی‌رغم زیبا و پرمعنا بودن کمترین بهره‌مندی از صنایع ادبی را دارا است.
کریمی‌راد اضافه کرد: به یک بیت دیگر از این شاعر یگانه فارسی که تا حدود زیادی از آرایه‌های ادبی برخوردار است دقت کنید: حرام است نان آن کس چشید/که چون سفره ابرو بهم در کشید. سعدی در این بیت انسان‌های خسیس را به طور زیرکانه‌ای مورد نکوهش قرار داده و بر امساک‌ورزی آنان خرده گرفته است.
این استاد ادبیات اظهار کرد: او با آگاهی درست از ظرفیت‌های زبان فارسی و با شناخت کامل از ویژگی‌های واژه‌ها به طبیعی‌ترین شیوه و در عین حال گونه‌های شعر فارسی را به آسان‌ترین شکل ممکن آفریده است.
او بیان کرد: از دیگر خصیصه‌های سعدی که می‌توان عنوان کرد ایجاز است. ایجاز یعنی خلاصه‌گویی و اینکه شاعر بتواند معانی بسیاری را در لفظ کم بیان کند و سعدی شیرازی در این مورد هم استادی توانا است. این ایجاز را می‌توانیم در گلستان و بوستان سعدی در حد اعلا ببینیم.
کریمی‌راد ابراز امیدواری کرد: با شناخت بیشتر این شاعر گرانقدر فارسی‌گوی روزبه‌روز با ظرفیت‌های زبانی این شاعر آشنا شویم.
منبع: ایسنا