میراث مکتوب – افزون از ۵۰ سال است که با محمد قهرمان دوست بودم. ما ۵ تن بودیم در خراسان: قهرمان، قدسی، کمال، صاحبکار، و من. اشعار ما سال‌ها قبل در مجموعه‌ای با عنوان «نسیمی از دیار خراسان» به چاپ رسید. ما بارها با هم سفر کردیم. متأسفانه از آن جمع دوستانه همه یکی یکی درگذشتند. من در کتاب ۲۱ مقالۀ خودم در نوشتاری با عنوان «یاد باد آن روزگاران یاد باد» شرح حال دوستی با محمد قهرمان را به طور مفصل نوشته‌ام. محمد قهرمان شاعری توانا و محققی فرزانه بود. در سبک هندی بعد از امیری فیروزکوهی پرچم دار بود. کتب بسیاری از شاعران سبک هندی را جمع آوری و چاپ کرد. مهم ترین اثر او تصحیح دیوان صائب تبریزی در ۶ مجلد است. در لهجۀ تربتی مهم ترین سروده ها را داشت. گمان نمی کنم در تاریخ شعر تربتی قهرمانی مثل او باشد. انجمن ادبی او که بیش از ۵۰ سال در منزلش دایر بود به قول دکتر شفیعی کدکنی: دانشکدۀ کوچک ادبیات بود.
من در هر زمان که فرصت دست می داد به دیدار او می رفتم و در انجمن او شرکت می کردم و از حضورش بهره مند می شدم. مرحوم قهرمان دو پسر داشت که یکی از نظر جسمی کمی مشکل داشت ولی از نظر بهرۀ هوشی بسیار تیزهوش بود. و اکنون در آمریکا دکترای خود را گرفته است و در دانشگاه ناشنوایان آن جا به تدریس مشغول است. خاندان قهرمان ها اهل دانش و فضل بودند و ما چند تن شاعر خوب از ایشان داریم.
قهرمان چند سال پیش به بیماری سرطان دچار شد که البته خوش خیم بود ولی متأسفانه این دو ماه آخر او را از پای درآورد و انجمنش را تعطیل کرد تا این که دیروز به رحمت ایزدی پیوست. بسیار سیر و سفرها با او داشتیم. انسان بسیار منظم و منضبطی بود. در کارهای علمی اش کم نظیر بود. سال ها ریاست کتابخانۀ دانشکدۀ ادبیات را بر عهده داشت و در سال های پایانی به امور انجمنش و تحقیقات خود می پرداخت. شاید در حدود ۲۰ مجموعه شعر از شعرای سبک هندی، غزل های خودش و اشعار تربتی به چاپ رسانده است. مرحوم قهرمان بسیار نازک خیال و زودرنج بود؛ در عین حال صراحت لهجه هم داشت. همیشه در کار شعر دقیق بود و نظرش را بدون تعارف و مسامحه اعلام می کرد. وجود ارزشمندی بود که کمتر نظیر داشت. امیدواریم که باز هم بتوانیم نمونه ای چون او داشته باشیم.
من در هر زمان که فرصت دست می داد به دیدار او می رفتم و در انجمن او شرکت می کردم و از حضورش بهره مند می شدم. مرحوم قهرمان دو پسر داشت که یکی از نظر جسمی کمی مشکل داشت ولی از نظر بهرۀ هوشی بسیار تیزهوش بود. و اکنون در آمریکا دکترای خود را گرفته است و در دانشگاه ناشنوایان آن جا به تدریس مشغول است. خاندان قهرمان ها اهل دانش و فضل بودند و ما چند تن شاعر خوب از ایشان داریم.
قهرمان چند سال پیش به بیماری سرطان دچار شد که البته خوش خیم بود ولی متأسفانه این دو ماه آخر او را از پای درآورد و انجمنش را تعطیل کرد تا این که دیروز به رحمت ایزدی پیوست. بسیار سیر و سفرها با او داشتیم. انسان بسیار منظم و منضبطی بود. در کارهای علمی اش کم نظیر بود. سال ها ریاست کتابخانۀ دانشکدۀ ادبیات را بر عهده داشت و در سال های پایانی به امور انجمنش و تحقیقات خود می پرداخت. شاید در حدود ۲۰ مجموعه شعر از شعرای سبک هندی، غزل های خودش و اشعار تربتی به چاپ رسانده است. مرحوم قهرمان بسیار نازک خیال و زودرنج بود؛ در عین حال صراحت لهجه هم داشت. همیشه در کار شعر دقیق بود و نظرش را بدون تعارف و مسامحه اعلام می کرد. وجود ارزشمندی بود که کمتر نظیر داشت. امیدواریم که باز هم بتوانیم نمونه ای چون او داشته باشیم.
تهیه و تنظیم از سهیلا یوسفی