میراث مکتوب- مرکز نشر میراث مکتوب سی‌ساله شد. این مبارک است. این‌که در ایران، یک نهاد تحقیقی و علمی اصیل و درست به سی‌سالگی برسد جای مسرت بسیار است؛ نهادی که خریدار دکان بی‌رونق احیا و تصحیح و نشر متون کهن است. با کارنامه‌ای به‌معنی دقیق کلمه درخشان. با کتاب‌هایی که مرجع محققان است. با مجلاتی آبرومند و ماندنی.
میراث مکتوب به اعتقاد من یک «نهاد فرهنگی» است. جریان‌ساز است. محققان جوانی در آن بالیده‌اند و امروز اعتبار جامعهٔ فرهنگی ایران هستند. حرمت پیران میوهٔ‌خویش بخشیده را هم همیشه نگاه داشته است. با تدوین و نشر جشن‌نامه و یادنامه و جلسات سخنرانی. میراث نهادی حامی اهل علم و تحقیق است. «پاتوق» ناموران علم و تحقیق است. زنده و بالنده است.
این نگاه فرهنگی جامع‌نگر و معتدل در انتخاب و نشر کتاب هم مد نظر میراث بوده است. از حماسهٔ ملی ایران تا متون دینی در میراث مکتوب ارج می‌بیند و نشر می‌شود. در روزگار تعصب و کوته‌نظری این نکته ارج بیشتری دارد. به‌خصوص می‌خواهم بر وجههٔ ملی و معطوف به حفظ تمامیت ارضی میراث مکتوب تأکید کنم. با منشی متین و علمی. بی شغب و شلوغ‌کاری و لاجرم ماندنی. منشورات میراث و برخی همایش‌ها و جلساتی که در این زمینه برگزار کرده، ارزشمند و شریف است.
از زمان تولد میراث مکتوب تا حالا مخاطب آن بوده‌ام. بیشتر کتاب‌هایش را خریده‌ام و در کتابخانه‌ام دارم. مجلاتش را همیشه می‌خوانم. از سایتش استفاده می‌کنم. همت والای مدیران میراث را در اهتمام به نشر الکترونیک که نتیجه‌اش دسترسی آسان و ارزان به کتاب است، ستایش کرده‌ام. از سی‌سالگی آن خوشحالم و قدردان کوشش‌های دوستان میراث در حفظ و تکامل آن هستم.
امیدوارم میراث مکتوب بپاید. بهتر و توانمندتر شود. آیندگان سیصدسالگی‌اش را شادباش بگویند.
میلاد عظیمی
