چندی پیش کشور قزاقستان ترجمه‌ای قدیمی به زبان جغتایی از شاهنامه فردوسی را برای ثبت جهانی به سازمان علمی فرهنگی یونسکو پیشنهاد کرد

در این مقاله کوشش شده تا مبتنی بر رویکردی تحلیلی – مقایسه‌ای اختلاف صورت نگاشته‌های دو واژۀ «رخش» و «دخش» در چهار بیت شاهنامۀ فردوسی واکاوی، مقایسه و شرح شود

این مقاله، به بررسی مصراعی از شاهنامه فردوسی اختصاص دارد و با ترجیحِ ضبط دست‌نویس کتابخانۀ ملی فلورانس، کهن ترین نسخۀ شاهنامه، نشان می‌دهد

مجموعه مقاله‌های همایش شاهنامۀ فردوسی و مطالعات هنری به کوشش فرزاد قائمی منتشر شد

شاهنامه اثری شگفتی‌انگیز و دقیق است؛ مجموعه‌ای است فراهم آمده از داستان‌های مستقل که در عین حال به پیوندهای موضوعی آراسته شده و در بستری شبه تاریخی شکل گرفته است

به جرات می‌توان شاهنامه را سرچشمه و منبع لایزال میراث مشترک ایرانیان دانست

شاهنامۀ فردوسی در عمر هزار ساله‌اش، همواره از مآخذ اصلی واژگان فارسی برای فرهنگ‌نویسان بوده است

کتاب المدنیات به زبان عربی و در دو جلد اثر حسین واثقی در زمینه مدینه‌پژوهی است که هدف نویسنده از نگارش آن، شناخت شهر مدینه و تاریخ فرهنگی آن از زاویه دید شیعی است

دراین هزار سال که از سرایش شاهنامه فردوسی می گذرد، خوشنویسان شیرین قلم و نقاشان مانی رقم نسخه های بسیار از آن پدید آورده اند که در میان آنها «شاهنامه طهماسبی» است.

نگارنده در این کتاب بر آن است تا در یک پژوهش جامع و ژرف‌نگری در تک ‌تک ابیات شاهنامه، به سنجش تحلیلی پهلوانان شاهنامه در سنجۀ خرد بپردازد