کی باور کنیم که بر لب جوی حیات نشسته ایم و گذرعمر را نظاره ایم؟ به همین دلیل هنوز نمی دانیم یک سال از عمرما، کم شده یا یک سال به عمرما علاوه شده؟!

استاد دکتر مهدی محقق بار دیگر به انجمن آثار و مفاخر فرهنگی بازگشت. وی در سال 78 با حکم رئیس جمهور وقت آقای خاتمی به ریاست انجمن منصوب شد.

در مسألۀ تصحیح متون همواره دو نگاه مطرح بوده است: یکی تصحیح، صرفاً برای معرفی و احیای اثر و دیگر تصحیح، برای معرفی محتوا و معانی درونی اثر.

دیماه سال 72 وارد وزارت ارشاد شدم. طرح احیای مواریث پیشینیان در دفتری به نام دفتر نشر میراث مکتوب به پیشنهاد بنده و با نظر و حمایت آقای مسجدجامعی تأسیس شد.

در آیین بزرگداشت زنده‌یاد استاد محمدتقی دانش‌ پژوه، حاضران از جوانمردی و بخشندگی آزاده ‌مردی نیکوکار سخت شگفت ‌زده شدند.

کنار پنجرۀ هواپیما نشسته بودم. شهر کوفه و نجف اشرف را از بالا برای اولین بار زیارت می کردم.

آمالها، آرزوهایی دست نایافتنی یا دیر دست یافتنی هستند.

بسیار دیده می شود در روزنامه ها می نویسند: «این استاد دانشگاه فرمود...» بعد که خوب نگاه می کنی، درمی یابی که شخص مذکور تحصیلات عالیه ندارد و مدرک دانشگاهی هم اخذ نکرده است.

اخیراً یکی از علاقمندان میراث مکتوب در اظهار نظری انتقادی به اساس کارها و منشورات میراث مکتوب اعم از کتاب و نشریه، کرده ...

اگر مردم را ارباب خود بدانیم و خود را رعیت آنان، و اگر مردم را مخدوم بدانیم و خود را خادم و اگرهای دیگر.... پس ما باید با کمک مردم به حلّ مشکلات فرهنگی و هنری جامعه بکوشیم و در انجام آن قادر باشیم.فرض را بر این بگذاریم که مردم (نخبگان آنان) از ما بیشتر می دانند و ما نمایندۀ مردم هستیم برای تحقق منویات برحقّ آنان.