در مجالس تصويري كه فضاهاي باز و خارج از بناها را نشان مي‌دهد ترسيم تپه‌ها، كوه‌ها، صخره‌ها و سنگ‌ها از جمله عناصر نسبتاً ثابت بوده است.

«بيرنگ» به خطوطي باريك گفته مي‌شود كه در آغازِ فرايند نقاشي و پيش از رنگ‌آميزي آن ترسيم كرده و تركيب‌بندي و ساختار اجزاي تصاوير را بوسيله آن در زمينه نقاشي ايجاد مي‌كردند و در مرحله بعدي درون اين خطوط را رنگ‌آميزي كرده و آن را به شكل نهايي خود درمي‌آوردند.

جلدهاي پارچه‌اي، گونه‌اي از جلدها را تشكيل مي‌دهند كه در ابره آن‌ها از انواع گوناگون بافته‌ها - مانند مخمل، ترمه، زري و... استفاده شده است.

«تشعير سازي» يكي از هنرهاي زيباي كتاب‌آرايي است كه بيشتر در حاشيه مرقع‌ها و نسخه‌ها – بويژه بر حاشيه دو صفحة آغازين نسخه‌هاي داراي سرلوح - به كار مي‌رفت.

با بررسي دقيق و ممارست مي‌توان دريافت كه بسياري از اجزاي نسخه - بويژه آرايه‌ها - در هر دوره تاريخي داراي سبك و سياق ويژه خود است به گونه‌اي كه با آثار دوره‌هاي پيشين و پسين تفاوت دارد.

«ابري» كاغذ‌ي است كه با رنگ‌هاي گوناگون و با طرح‌هايي شبيه به ابرهاي آسمان يا امواجِ آب رنگ‌آميزي شده باشد و احتمالاً بيشتر خوانندگان با آن آشنايي دارند.

اين مجموعه شامل حدود 16 اثر از تأليفات مهم ترين و بعضاً ناشناخته ترين فلاسفۀ اسلامی است و بيشتر آنها به چاپ نرسيده است.

در گذشته چندان مرسوم نبود كه صفحات نسخه را پس از كتابت شماره‌گذاري كنند چرا كه در عمل تقريباً ناممكن بود كه نسخه‌ها را به گونه‌اي كتابت كنند تا شماره صفحه‌هاي آن‌ها با يكديگر برابر باشد.

بي‌گمان همه خوانندگان ديده‌اند كه در اسكناس‌ها بخشي هست كه هنگام قرار گرفتن در برابر نور، تصوير يا نوشته‌اي در ميان آن نمايان مي‌شود. «آب‌نشان» نيز دقيقاً همين ساختار را دارد.

«افشان» يكي از زيباترين هنرهاي به كار رفته در نسخه‌پردازي مي‌باشد كه در تزئين نسخه‌ها و مرقعات كاربرد داشته است.