الرحلة المکیة نگاشتۀ سید علی مشعشعی، از مهم‌ترین نگاشته‌ها در باب سلسلۀ مشعشعیان است.

آنچه پیش رو دارید تصويرى از نسخۀ خطی‌ای است به شمارۀ 11574 که در كتابخانۀ ملى ايران نگهداری می‌شود، و در تاریخ 420 هـ کتابت شده است.

تکملۀ نفحات الانس رساله‌ای است که رضی‌الدّین عبدالغفور لاری (د: 912 ق.) در گزارش احوال و آثار استاد خود، نورالدّین عبدالرّحمان جامی (د: 898 ق.)، شاعر و صوفی معروف نوشت.

سید احمد حسینی اصفهانی، متخلّص به «هاتف» در سال‌های ابتدایی قرن دوازدهم در اصفهان به دنیا آمد. او را «حکیم اصفهانی» و یا «طبیب اصفهانی» نیز خوانده‌اند.

دستور الكاتب فی تعیین المراتب تصنیف محمّد بن هندوشاه نخجوانی مشهور به شمس منشی، كتابی است در آیین دبیری و شیوه انشای مكاتبات بر حسب مراتب اشخاص.

حاتم طایی نامی آشنا برای فرهنگ و ادبیات مشرق‌زمین است.

خلاصة الاشعار و زبدة الافكار، يكى از مهم‌ترين و حجيم‌ترين تذكره‌هاى شعر در زبان فارسى است.

نسخه‌های متعددی به خط مرحوم ملاصدرا شیرازی ـ أعلی الله مقامه الشریف ـ به جای مانده، چه آنهایی که تألیفات اوست و یا کتابها و منتخباتی که وی از نوشته‌های بزرگان استنساخ کرده.

زیج یمینی سومین زیج بازمانده به زبان فارسی است. این اثردر سال 511 ق در شهر غزنه نگاشته شده است.

المشیخة (کنز السالکین)(گنجینۀ خطوط و یادگارنامۀ مشاهیر علمی ایران از سال 845 ـ 1022 هـ . ق)