شاهنامه، بزرگترین حماسۀ ملی ایران، نه تنها بنا بر یک بایستگی تاریخی سر برآورد و مرهمی بر روح شکستۀ ایرانیان آن عهد بود، امروزه نیز حتی به شیوه‌ای بایسته‌تر نیاز جامعۀ ماست.

نشست «مطالعات زبان و ادبیات فارسی در آسیای صغیر» به مناسبت روز «پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی» برگزار شد.

هنر بزرگ فردوسی این بود که به یاری زبان فارسی و با احیای هویت و حافظۀ جمعی ما را ما کرد یا ما را ما نگاه داشت.

مولف فرهنگ بزرگ سخن درباره اشعاری همچون «بسی رنج بردم در این سال سی» که نادرست به فردوسی نسبت داده شده است گفت: برخی از نسخه‌های شاهنامه بیش از ۶۰ هزار بیت است در حالی که آنچه فردوسی سروده است بیش از ۵۴ هزار بیت نیست.

امروز چهارشنبه، 26 اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، نود و هشتمین محفل ماهانه و دوستانۀ مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب، موسوم به چهارشنبه‌های دیدار، در سالن کتابخانۀ این مؤسسه برگزار شد.

مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب در نمایشگاه کتاب ۱۴۰۳ تهران، ۱۰ عنوان کتاب تازه منتشر کرده و چهار اثر نیز تجدیدچاپ شده است.

غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: تا زمانی که زبان ما فارسی باشد، ایران نیز خواهد بود. سرنوشت ایران و ایرانی بودن با زبان فارسی گره خورده است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: فردوسی نقطه اوج شکل گیری تفکری است که فضای تعامل دینی با هویت ایرانی را به صورت عملی در شاهنامه نشان می‌دهد.

میراث مکتوب- مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی به همت معاونت میراث‌فرهنگی کشور و پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با همکاری اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان خراسان رضوی و موزه ...

آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی: فردوسی تنها یک شاعر نبود که او را باید جان‌مایه و چکیده فرهنگ ایران اسلامی دانست که هویت ایرانی را بر دو بال ایران‌دوستی و ولایت‌پذیری خاندان عصمت و طهارت (ع) در مسیر کمال به پرواز در آورد.