این برگ‌های پیر، نوشته نجیب مایل هروی، مجموعه‌ای است مشتمل بر بیست نگاشتهٔ فارسیِ دری، که پیشینیان منطقه ما با ذهن و زبانِ عارفانه/ صوفیانه در گوشه‌وکنار دُوَیْرَه‌ها و خانگاه‌ها مکتوب کرده‌اند.

یک لوح فشرده حاوی بیش از هزار مقاله مندرج در شانزده شماره مجله پیام بهارستان جدیدترین هدیه کتابخانه مجلس به محققان است.

در میان قصه‌ها، نوع پهلوانی آن البته توأم با چاشنی حکایات عاشقانه و ماجراهای عیاری و پندارهای جادویی از همه بیشتر خواستار داشته و دارد و در چهار قرن اخیر مفصل‌ترین و پرتنوع‌ترین این قصه‌ها اسکندرنامه تحریر نقالی است که خود مرحله‌ای از تکامل فن داستان‌پردازی را در سرزمین ما رقم می‌زند.

تحریریّۀ ارجمند و دلسوز گزارش میراث، با درود از راه دور و سپاس از زحمات روزان و شبان شما در روزگار «قحط الرجال کاغذ»، برای یادآوریِ دو مطب مصدّع می شوم، یکی نه چندان مهمّ و دیگری نسبتاً مهم.

وجه تسمیهٔ صوفیه آن است که صوفی از کلمهٔ صوف مشتق شده و صوف پشم است و صوفی کسی که پشمینه می‌پوشد.»

محمد بن عیسی ترمذی از محدثان بزرگ سدهٔ سوم هجری خراسان و یکی از شش مؤلف صحاح اهل سنت است، به گفتهٔ برخی از خاورشناسان او سرشناس‌ترین مرد منطقه ترمذ در آن قرن بوده است.

تاریخ تصوف و عرفان ایران، به‌خصوص در سده‌های نخستین، موضوعی است که در پژوهش‌های عرفانی بر اساس منابع کهن مورد بررسی قرار گرفته است.

ارجنامه آیت الله حاج شیخ رضا استادی (ویژه نامه دوازدهمین آیین بزرگداشت حامیان نسخ خطی) به کوشش دکتر علی صادق زاده وایقان و اعظم نجفقلی نژاد ورجوی به کوشش سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران منتشر شد.

شنیدم که با تو پیمبر چه گفت / در آن حال از باب من در نهفت/ تو را گفت پیغمبر کردگار / که از دل علی را شوی دوستدار/ تو گفتی نبی را چون جان دارمش / به هر حال چون دیده پندارمش/// این بخشی از گفتگوی بین حضرت علی (ع) و طلحه است که در منظومه علی نامه به چاپ رسیده است.

پس از نگهداری نسخه های خطی در محیطی سالم و مصون از آفات، مهم ترین حمایت و حافظت از نسخه های خطی، تهیه فهرست آنهاست، آن هم فهرستی علمی و فنّی.