میراث مکتوب- چینیجان طبق آمار منتشره، منطقه ای معتدل و مرطوب بوده و در یک کیلومتری شمال باختر رودسر قرار دارد. شاخه ای از پل رود از میان آبادی می گذرد و سالیان درازی پرورش کرم ابریشم یکی از مشاغل عدیده اهالی آن بود که البته در حال حاضر این صنعت رو به زوال رفته و در شرف فراموشی است. در چینیجان به دلیل استعداد زراعی بالا درختان توسکا، ازگیل وحشی و گلابی و نیز گیاهانی همچون گل گاوزبان و گل ختمی (که کاربرد دارویی دارد) می روید. در این روستا دو زیارتگاه به نام های آقا سیدکاظم و آقا سیدرضا دیده می شود که محل زیارت اهالی منطقه است.
درباره نامگذاری این منطقه باید گفت، این ولایت را بومیان منطقه چینِه جُن تلفظ می کنند. ظهرالدین مرعشی آن را «چینجان» ضبط کرده است. چینی جان مرکب از دو جزء است، جزء دوم آن «جان» فراوان در نامواژه های گیلان و مازندارن آمده و معرب کان یا گان می باشدکه پسوند مکان است و در برخی موارد پسوند نسبت و معنی انبوهی چیزی را در جائی می رساند و کانون و معدن از آن افاده می گردد. اما معنی پاره نخست آن یعنی چینی یا چینه که بیشتر مطمح نظر است باید مورد کنکاش عمیق تری قرار گیرد. چینی در تاریخ محلی ظهرالدین مرعشی و عبدالفتاح فومنی آمده است. ظاهراً در قرنهای نهم و دهم هجری ترک زبانان را در گیلان چینی یا چِنی می گفتند.
مجموعه اسنادی که ستوده و امیری از اوراق استخراج شده انتخاب کرده اند در میان چند پوشه کهنه و قدیمی موجود در بایگانی اداره اوقاف شهرستان رودسر نگه داری می شد و از آنجا که همگی به گذشته روستای چینیجان مرتبط بود لذا صد و سی و دو سند قدیمی مورد بررسی و فهرست نویسی قرار گرفته که در اکثر اسناد نام دو تن از تجار معروف رودسر به نام های حاجی محمدعلی قزوینی و سید محمد رئیس التجار دیده می شود. تصاویر این اسناد هم در بخش دوم کتاب فهرست اسناد تاریخی روستای چینیجان، به چاپ رسیده است.
وجود برخی اسامی محلات و بخش های مسکونی و زراعی قدیمی چینیجان در این اسناد که امروزه دیگر فراموش شده اند، یکی از برجستگی های این فهرست نویسی می باشد که مطمئناً برای حفظ این اسامی در تاریخ گیلان می تواند نقش مؤثری ایفا نماید.
فهرست اسناد تاریخی روستای چینیجان؛ به کوشش: منوچهر ستوده و علی امیری؛ قم: مجمع ذخایر اسلامی با همکاری مؤسسه تاریخ علم و فرهنگ؛ چاپ اول: ۱۳۹۰؛ قطع وزیری؛ ۱۸۸ صفحه؛ به قیمت ۱۴۰۰۰ تومان.
درباره نامگذاری این منطقه باید گفت، این ولایت را بومیان منطقه چینِه جُن تلفظ می کنند. ظهرالدین مرعشی آن را «چینجان» ضبط کرده است. چینی جان مرکب از دو جزء است، جزء دوم آن «جان» فراوان در نامواژه های گیلان و مازندارن آمده و معرب کان یا گان می باشدکه پسوند مکان است و در برخی موارد پسوند نسبت و معنی انبوهی چیزی را در جائی می رساند و کانون و معدن از آن افاده می گردد. اما معنی پاره نخست آن یعنی چینی یا چینه که بیشتر مطمح نظر است باید مورد کنکاش عمیق تری قرار گیرد. چینی در تاریخ محلی ظهرالدین مرعشی و عبدالفتاح فومنی آمده است. ظاهراً در قرنهای نهم و دهم هجری ترک زبانان را در گیلان چینی یا چِنی می گفتند.
مجموعه اسنادی که ستوده و امیری از اوراق استخراج شده انتخاب کرده اند در میان چند پوشه کهنه و قدیمی موجود در بایگانی اداره اوقاف شهرستان رودسر نگه داری می شد و از آنجا که همگی به گذشته روستای چینیجان مرتبط بود لذا صد و سی و دو سند قدیمی مورد بررسی و فهرست نویسی قرار گرفته که در اکثر اسناد نام دو تن از تجار معروف رودسر به نام های حاجی محمدعلی قزوینی و سید محمد رئیس التجار دیده می شود. تصاویر این اسناد هم در بخش دوم کتاب فهرست اسناد تاریخی روستای چینیجان، به چاپ رسیده است.
وجود برخی اسامی محلات و بخش های مسکونی و زراعی قدیمی چینیجان در این اسناد که امروزه دیگر فراموش شده اند، یکی از برجستگی های این فهرست نویسی می باشد که مطمئناً برای حفظ این اسامی در تاریخ گیلان می تواند نقش مؤثری ایفا نماید.
فهرست اسناد تاریخی روستای چینیجان؛ به کوشش: منوچهر ستوده و علی امیری؛ قم: مجمع ذخایر اسلامی با همکاری مؤسسه تاریخ علم و فرهنگ؛ چاپ اول: ۱۳۹۰؛ قطع وزیری؛ ۱۸۸ صفحه؛ به قیمت ۱۴۰۰۰ تومان.
معرفی کتاب از زکیه بیات