میراث مکتوب – فهرست‌نگاری نسخ خطی، پیشینه‌ای طولانی در ایران دارد و در سدهٔ گذشته شاهد تهیهٔ فهرستهای متعددی از سوی فهرستنگاران فاضل و اندیشمند بوده‌ایم. بسیاری از فهرستنگاران بدون هیچ چشمداشتی و با عشق و علاقه به میراث کهن ایران، دست به کار تهیه فهرستها زده اند و در به ثمر رسیدن آنها از جان خویش، مایه گذاشته اند. دو نمونه از فهرستهای ارزشمند، به کوشش استاد مصطفی درایتی، پژوهشگر و فهرست نگار نسخ خطی، تهیه شده است. فهرستواره دستنوشتهای ایران (دنا)، فهرست خلاصه یا نامگویی از نسخه های خطی ایران است و پژوهشگران را از مراجعه به فهرستهای پراکنده و متعدد منتشر شده بی نیاز می سازد. در مقابل فهرستگان نسخه های خطی ایران (فنخا)، فهرستی جامع از نسخه های خطی کشور است که ادامه و تکمیل شده دنا است. هرچند اساس تهیه فهرس تهای دنا و فنخا، فهرستهای منتشرشده از سوی فهرستنگاران متعدد بوده، ولی استاد درایتی تلاش کرده اند تا حد ممکن یکدستی را در ارائه اطلاعات رعایت کنند. این دو اثر ارزشمند، تا چه حد موفق بوده و با چه چالشها و موانعی در تهیه مواجه بوده اند را با حضور کارشناسان به بحث گذاشته ایم.
آنچه در بالا مطالعه کردید بخشی از گزارش میزگرد «نقد و بررسی کتابهای فهرستواره دست نوشتهاى ایران (دنا) و فهرستگان نسخه هاى خطى ایران (فنخا)» است که با حضور سیدمحمدحسین حکیم، فریبا افکاری، مجید غلامی جلیسه، مصطفی درایتی و ناصر گلباز برگزار شده و در شماره ۶ (پیاپی ۱۸۶) کتاب ماه کلیات به چاپ رسیده است.
متن کامل این گزارش را در فایل پایین مطالعه کنید.