کد خبر:4158
پ
tazeeni-m

معرفي جوهر معظم سروده ميرزا گل محمدخان ناطق مكراني

تمام ميراث مكتوب زبان فارسي لزوماً در چارچوب مرزهاي فعلي جغرافيايي ايران قابل احصا نيست.

ميراث مكتوب – تمام ميراث مكتوب زبان فارسي لزوماً در چارچوب مرزهاي فعلي جغرافيايي ايران قابل احصا نيست و تحولات گوناگون گذشته، باعث جدايي بخش هايي از اين سرزمين، گسترش زبان فارسي و پيدايش آثاري به اين زبان در مرزهاي خارج از ايران گرديده است.
گل محمد ناطق مكراني يكي از سخنوران منطقه بلوچستان پاكستان است كه متاسفانه براي ادب دوستان، چندان شناخته شده نيست. آثار ناطق عبارتند از ديوان و يك مثنوي كه مثنوي او در دست نيست و ديوان مختصر او كه «جوهر معظم» نام دارد، تنها اثر موجود وي است.
اين ديوان تا به حال دو بار در هند و پاكستان به چاپ رسيده است و اشعاري در قالب هاي قصيده، قطعه، رباعي و غزل را شامل مي شود كه در چاپ دوم، مجموعه نامه هاي شاعر نيز بر آن افزوده شده است. نگارندگان در اين مقاله پس از معرفي مختصر شاعر و ديوان وي، با سيري در اين اثر، به روش تحليل محتواي اشعار، به بررسي كوتاه سبك، مضمون و محتواي آن پرداخته اند.

براي مطالعه مقاله «معرفي جوهر معظم سروده ميرزا گل محمدخان ناطق مكراني» نوشته اسحاق ميربلوچ زايي و دكتر مريم خليلي جهانتيغ كه در شماره 14 فصلنامه مطالعات شبه قاره منتشر شده است بر روي فايل پايين كليك كنيد.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

کلید مقابل را فعال کنید

مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ابوریحان و خیابان دانشگاه، شمارۀ 1182 (ساختمان فروردین)، طبقۀ دوم، واحد 8 ، روابط عمومی مؤسسه پژوهی میراث مکتوب؛ صندوق پستی: 569-13185
02166490612