میراث مکتوب- «فرهنگ واژه‌ها و اصطلاحات فریب کار در فارسی تاجیکی» همراه با برابرهای ناآشنا و غلط‌انداز تألیف حسن قریبی در نشر فرهنگ معاصر منتشر شده است.
واژه‌های فریبکار در اصطلاح زبان‌شناسی به واژه‌هایی گفته می‌شود که در لفظ مشترک و در معنا متفاوتند.
موُلف در مقدمۀ این فرهنگ نوشته است؛ در مناسبات روزمره و مسافرتی با تاجیکان، کاربرد این واژه‌ها به‌خودی‌خود بی‌آزارند. واژۀ فریبکار گاهی جالب و گاه اسباب دلخوری مختصر می‌شود، اما چون کسی مقصر نیست تبدیل به یک آگاهی یا خاطره خواهد شد.
این اصطلاحات در مواردی تفیهم و تفاهم را دچار مشکل می‌کند. از‌آن‌جا که برای دو طرف مکالمه آشناست آن‌ها به خطا می‌افتند که مفاهمه نیز انجام شده است، در‌حالی‌که نه‌تنها چنین اتفاقی نیفتاده بلکه از معنای قراردادی هم دورتر شده‌اند.
در کشور تاجیکستان در بین فرهنگ‌های معاصری که نوشته شده قدیمی‌ترین فرهنگ، «لغت نیم‌تفسیری تاجیک» اثر صدرالدین عینی است که شاهد ندارد. فرهنگ «زبان تاجیکی» که شکوری و گروه مؤلفان مکتوب کرده اند و شاهد مثال دارد ولی شواهد از متون کلاسیک آمده و آن شاخص‌های گویش زبان تاجیکی را ندارد. کتاب «فرهنگ تفسیری زبان تاجیکی» اثر سیف‌الدین نظرزاده نیز بدون شاهد مثال است.
کتاب «واژه‌های فریبکار در فارسی ایران و تاجیکان» می‌تواند به افرادی که در حوزۀ فرهنگ‌نویسی و برگردان متون تاجیکی به فارسی و بالعکس فعالیت دارند کمک کند.
این کتاب شامل سرسخن و فصل‌های واژه‌ها و اصطلاحات فریبکار، واژه‌نامۀ تاجیکی ـ فارسی، واژه‌نامۀ فارسی ـ تاجیکی است.
فرهنگ «واژه‌ها و اصطلاحات فریبکار در فارسی ـ تاجیکی» در ۳۵۴ صفحه و با قیمت ۳۷۰هزار تومان در انتشارات فرهنگ معاصر منتشر شده است.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگستان زبان و ادب فارسی