ساختار معنایی مثنوی معنوی

میراث مکتوب- تاکنون تقریباً همگی محققان شرقی و غربی مثنوی مولوی بر این باور بودند که مثنوی فاقد ساختار، نظم و سیستم می­باشد و مطالب آن مجموعه نامربوطی از حکایت­های قرآنی، قصه­های عامیانه و مطالب عرفانی است. آرتور آربری می­گوید: سروده­ای پراکنده و آشفته است. و شیمل می­گوید: هیچ ساختاری ندارد.

اما نویسنده کتاب با تأکید بر خلاقیت مولانا و بینش باطنی او و مبانی عرفانی نظری، دیدگاه عدم ساختار در مثنوی را مردود می­شمارد و با روش هرمنوتیکی و ساختارشناسی و با تطبیق دو اصل نقد ادبی پاراللیسم و انعکاس متقاطع بر مثنوی و با رویکردی کل­نگر به متن، پس از هفتصد سال ساختار بدیع، پیوسته و منسجم مثنوی را اثبات و کشف می­کند و با شانزده دیاگرام نشان می­دهد. و مطالب جدیدی را براساس این روش از مثنوی استخراج می­کند.

کتاب حاضر رویدادی بزرگ در مورد مطالعات ادبیات عرفانی به طور کلی اثر مولانا به طور خاص می­باشد.

(پرفسور سید حسین نصر، دانشگاه جرج واشنگتن)

 

 

کتابشناسی:

ساختار معنایی مثنوی معنوی (فارسی)

[دفتر اوّل]

سید سلمان صفوی

ترجمه: مهوش‌السادات علوی؛ مقدمه: سید حسین نصر

این اثر ترجمه­ای است از :

 The Structure of Rumi’s  Mathnavi (book1), S. Gh. Safavi, London Academy of Iranian Studies, London, 2006.

تهران: 1388 ـ 344 ص/ قطع وزيری

شابک: 4-66-8700-964-978

میراث مکتوب: 183