میراث مکتوب – کتاب حاضر با عنوان دفتر همایش جهانی ی بزرگداشت آغاز دومین هزاره ی سرایش شاهنامه بخش زبان های ایرانی دانشگاه اوپسالا، سوئد دربرگیرندۀ مقالاتی دربارۀ اثر سترگ فردوسی شاهنامه است.
ویراستاری این مقالات را فروغ حاشابیکی بر عهده داشته است و متأسفانه کتاب بدون داشتن مقدمه و فهرستی منتشر شده است.
عناوین مقالاتی که در این کتاب به چاپ رسیده به این شرح است:
رودابه تجلی حماسی آناهیتا/ بهروز برجستۀ دلفروز، دانشگاه اپسالا – دانشگاه سیستان و بلوچستان
شناخت خاستگاه ها و پشتوانه های شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ نقالان: نگرشی سنجشی/ جلیل دوستخواه، تانزویل استرلیا
شاهنامه در فرهنگ مردم تاجیک و اشاراتی دربارۀ بهرالتواریخ عبدالبقای وارس بخارایی/ روشن رحمانی، دانشگاه ملی تاجیکستان
آزمون های دانایی و توانایی در حماسۀ ملی ایران: شاهنامه/ منصور رستگار فسایی – اریزونا
رازگشایی داستان بیژن و منیژه در شاهنامۀ فردوسی با بهره گیری از فیزیک ستاره شناسی/ فرهاد وداد، گوتنبرگ
جیحون در شاهنامۀ فردوسی/ محمدجعفر یاحقی، دانشگاه فردوسی مشهد – فرهنگستان زبان و ادب فارسی
در چکیدۀ مقالۀ آزمون های دانایی و توانایی در حماسۀ ملی ایران: شاهنامه نوشتۀ دکتر منصور رستگار فسایی می خوانیم:
داستان سرایی هدفمند فردوسی به دلیل ویژگی هنری و فرهنگی خاص خود، خلاقیت ها و اختصاصاتی دارد که اثر او را مستقل و یگانه می سازد، به گونه ای که به دلیل وحدت هدف، پرداخت اثر، و محتوای آن، از آثار همانند خود نیز پیشی می گیرد، در شاهنامۀ فردوسی داستان ها بر بنیان خردمندی و توانایی های برتر شکل می گیرند و معمولاً در هر داستان موفقیت شخصیت قهرمان داستان وابسته به گذشتن از یک سلسله آزمون های دشوار پیدا و پنهان مادی یا معنوی است و اشخاص در صورت توفیق در این آزمون ها است که به هدف های خود می رسند و در خاطرۀ جمعی ماندگار می شوند.
در چکیدۀ مقالۀ جیحون در شاهنامۀ فردوسی نوشتۀ دکتر محمدجعفر یاحقی نیز آمده است:
آب در زندگی انسان ها، به ویژه در مناطق خشک و صحرایی مثل فلات ایران، اهمیت خاصی داشته است. آدمیان همیشه بر گرد آب ها جمع شده و تمدن های بزرگ را در سواحل رودخانه ها تشکیل داده اند. رود جیحون یکی از رودخانه های مهم و حیات خیز آسیاست که تمدن آریایی کهن بر دوسوی آن تشکیل شده و شهرهای مهم و فرهنگ خیز بزرگی مانند بلخ، مرو، بخارا، خوارزم، گرگانج، خیوه و … در اطراف آن بالیده است. این رودخانه که در منابع تاریخی و به ویژه شاهنامه به نام های مختلف: آب، رود، آموی، دریا، دریای پنج، جیحون و … نامیده شده، در شاهنامه مثل اغلب منابع تاریخی به عنوان مرز طبیعی ایران و توران و بعدتر در دورۀ اسلامی مرز خراسان و ماورالنهر قلمداد شده و حوادث متعددی بر دو سوی آن اتفاق افتاده است.
همچنین بخش دوم این کتاب شامل هشت جستار به زبان انگلیسی است.