میراث مکتوب – نام مؤلف این کتاب را شرف الدین شفروه عبدالمومن بن هبه الله مغربی اصفهانی ذکر کرده اند. وی از جمله علما و شعرای برجسته و خوش قریحه در سدۀ ۶ ق است. دربارۀ تاریخ ولادت و وفات شفره در هیچ یک از کتاب های تاریخی و تذکره ها به روشنی اشاره ای نرفته است و تنها او را شاعر و واعظ سدۀ ۶ ق معرفی کرده اند، ولی به تخمین می تواند بین سال های ۵۱۵ ق تا ۶۰۰ زیسته باشد.
در بیشتر کتابهای تاریخی وی را در ردیف شاعران بزرگ سده ۶ ق همچون انوری، ابیوردی، عبدالرزاق اصفهانی، خاقانی شروانی، و نظامی گنجوی قرار داده اند. به هر روی شهرت شفروه در مقام وعظ و تذکیر باعث شده است که کتاب ارزشمند او یعنی اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب، بهترین نمونه در زمینه اخلاق و حکمت عملی باشد.
در مورد نام و نشان مترجم و سال ترجمۀ کتاب باید گفت احوالی از مترجم کتاب و سال ترجمه آن به دست نیامده است. ضمن ترجمه کتاب نیز هیچ کجا نامی از خود به میان نیاورده است. در مورد تاریخ ترجمه هم وضع به همین منوال است. در نسخۀ مربوط به کتابخانه مجلس شورای اسلامی، تاریخ کتابت آن را ۷۲۸ ق قید نموده است. نثر این ترجمه اگر چه دارای مختصات سبکی دوره سامانی و غزنوی است لکن نباید از سدۀ ۶ که تألیف اصل کتاب در این سده صورت گرفته است، عقب تر باشد و با در نظر گرفتن تاریخ کتابت این نسخه، ترجمه موجود باید متعلق به بین سالهای ۶۰۰ ق (وفات شفروه) و ۷۲۸ ق باشد.
بنای تصحیح این کتاب بر اساس نسخۀ خطی موجود در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی، با شماره ۷۰۳۸ می باشد. البته در برخی موارد هم از نسخۀ خطی متعلق به دانشکده الهیات، با شماره ۲۵۲ج بهره گرفته شده است. سعی مصححان بر آن بوده تا با جداسازی ترجمه از متن امکان تطبیق و مقایسه برای خواننده فراهم باشد. از نکات مهم این کتاب، استناد مؤلف به آیات قرآن، هم در خلال متن و هم در پایان مقالات است.
ترجمۀ اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب از مترجمی ناشناخته؛ شرف الدین شفروه؛ تحقیق و تصحیح عبدالحمید ربیع نیا، و ولی علی منش؛ تهران: انتشارات کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی؛ چاپ اول: ۱۳۹۱؛ در قطع وزیری؛ با ۴۰۴ صفحه و به بهای ۱۴۰۰۰۰ ریال منتشر شده است.
معرفی کتاب از زکیه بیات
در بیشتر کتابهای تاریخی وی را در ردیف شاعران بزرگ سده ۶ ق همچون انوری، ابیوردی، عبدالرزاق اصفهانی، خاقانی شروانی، و نظامی گنجوی قرار داده اند. به هر روی شهرت شفروه در مقام وعظ و تذکیر باعث شده است که کتاب ارزشمند او یعنی اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب، بهترین نمونه در زمینه اخلاق و حکمت عملی باشد.
در مورد نام و نشان مترجم و سال ترجمۀ کتاب باید گفت احوالی از مترجم کتاب و سال ترجمه آن به دست نیامده است. ضمن ترجمه کتاب نیز هیچ کجا نامی از خود به میان نیاورده است. در مورد تاریخ ترجمه هم وضع به همین منوال است. در نسخۀ مربوط به کتابخانه مجلس شورای اسلامی، تاریخ کتابت آن را ۷۲۸ ق قید نموده است. نثر این ترجمه اگر چه دارای مختصات سبکی دوره سامانی و غزنوی است لکن نباید از سدۀ ۶ که تألیف اصل کتاب در این سده صورت گرفته است، عقب تر باشد و با در نظر گرفتن تاریخ کتابت این نسخه، ترجمه موجود باید متعلق به بین سالهای ۶۰۰ ق (وفات شفروه) و ۷۲۸ ق باشد.
بنای تصحیح این کتاب بر اساس نسخۀ خطی موجود در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی، با شماره ۷۰۳۸ می باشد. البته در برخی موارد هم از نسخۀ خطی متعلق به دانشکده الهیات، با شماره ۲۵۲ج بهره گرفته شده است. سعی مصححان بر آن بوده تا با جداسازی ترجمه از متن امکان تطبیق و مقایسه برای خواننده فراهم باشد. از نکات مهم این کتاب، استناد مؤلف به آیات قرآن، هم در خلال متن و هم در پایان مقالات است.
ترجمۀ اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب از مترجمی ناشناخته؛ شرف الدین شفروه؛ تحقیق و تصحیح عبدالحمید ربیع نیا، و ولی علی منش؛ تهران: انتشارات کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی؛ چاپ اول: ۱۳۹۱؛ در قطع وزیری؛ با ۴۰۴ صفحه و به بهای ۱۴۰۰۰۰ ریال منتشر شده است.
معرفی کتاب از زکیه بیات