میراث مکتوب – انوری از شاعران بزرگ ایرانی است که شعر او هم بر شاعران همدورۀ او و هم بر شاعران پس از او تأثیر داشته است. دیوان او تا امروز چندین بار در ایران و هند به چاپ رسیده است که از میان آن ها دو تصحیح که در ایران انجام شده از اقبال عمومی برخوردار شده است. در ایران ابتدا سعید نفیسی به جمع آوری اشعار انوری پرداخت و پس از او محمدتقی مدرس رضوی دیوان انوری را تصحیح کرد. در این جستار به معرفی نسخه‌ای کهن از دیوان انوری که در کتابخانۀ مجلس موجود است، پرداخته و بر ضرورت تصحیح انتقادی دیوان انوری تأکید کرده‌ایم. هیچ یک از دو مصحح محترم از این نسخه استفاده نکرده‌اند. این نسخه که در سال ۶۸۰ هجری قمری کتابت شده است، حاوی دو غزل، ۵ قطعه و ۸۴ رباعی نویافته از انوری است که در چاپ‌های پیش از این در دیوان انوری وارد نشده‌اند.
متن کامل مقاله «اشعار نویافته از انوری در نسخه‌ای کهن» نوشته محسن شریفی صحی و مهدخت پورخالقی چترودی که در شماره ۱۷۹ علمی – پژوهشی جستارهای ادبی به چاپ رسیده است را در فایل پایین مطالعه کنید.