میراث مکتوب- متون ایرانی یکی دیگر از مجموعه های پر ارجی است که انتشارات کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی به تازگی تدارک دیده و اکنون دفتر یکم آن به کوشش فاضل بسیار جوان و جوانِ بسیار فاضل، آقای جواد بشری در دست است. در بخشی از مقدمۀ این مجموعه چنین می خوانیم:
«[…] در «متون ایرانی»، هر رساله ای که در حوزۀ تمدنیِ ایرانِ قدیمِ پس ازاسلام […] نگاشته شده باشد، در هر علمی و به هر زبانی (فارسی، عربی و حتّی موارد خاصّ دیگر) جای می گیرد. تأکید اصلی البته بر متون فارسی ای است که به علوم انسانی تعلّق دارد و حداکثر تا پایان عصر تیموری به نگارش درآمده است […]. به ایران پیش از اسلام و آثار کهن آن ادوار نخواهیم پرداخت؛ که کاری ویژه با تخصصی دیگر است […].
خواهشی که بارها از سوی متون ایرانی تکرار شده، اعمال دقت زیاد در حین تصحیح متن و سپس نگارش مقدّمه یا توضیحات بوده است، که البته با گزینش افراد خبیر و برجسته، دست کم برای آثار همین دفتر نخست، این آرزو برآورده شده است […]. هدف اصلی چنانکه گفته شد، سلامت متن و کامل بودن روش به کار رفته در تصحیح است […]». (صص۱۰ و ۹)
دفتر یکم متون ایرانی شامل دو بخش است: ۱٫ متون تصحیح شده؛ ۲٫ چاپ عکسی (نسخه برگردان). در بخش یکم، هفت متن ارائه شده که نخستینِ آن ها، «رضی نامه» است. «رضی نامه»، خود شامل سه بخش است:
بخش نخست، که مقاله ای انتقادی است و حکم مقدّمۀ پژوهش را دارد، به منعکس کردن ضرورت تصحیحِ دوبارۀ آثار رضی الدین نیشابوری، شاعر و دانشمند (فقیه و متکلم) برجستۀ سدۀ ششم می پردازد. در بخش دوم اشعار نویافته ای که در دیوان چاپ شدۀ شاعر وجود ندارد، بر اساس چند نسخۀ خطی […] تصحیح و عرضه شده است. بخش سوم، که «پیوستِ» پژوهش تلقی می گردد، ترجمۀ یکی از قدیمی ترین و جامع ترین مقاله هایی است که به قلم ایرانشناسی هندی در دهۀ پنجاه میلادی دربارۀ رضی الدین نگاشته شده است.
مقالۀ « در حاشیۀ « رضی نامه» » نوشتۀ فرزاد ضیائی حبیب‌آبادی؛ از مجموعه مقالات گزارش میراث – ویژه نقد متون است که به زودی فایل نهایی آن روی سایت قرار خواهد گرفت.
«[…] در «متون ایرانی»، هر رساله ای که در حوزۀ تمدنیِ ایرانِ قدیمِ پس ازاسلام […] نگاشته شده باشد، در هر علمی و به هر زبانی (فارسی، عربی و حتّی موارد خاصّ دیگر) جای می گیرد. تأکید اصلی البته بر متون فارسی ای است که به علوم انسانی تعلّق دارد و حداکثر تا پایان عصر تیموری به نگارش درآمده است […]. به ایران پیش از اسلام و آثار کهن آن ادوار نخواهیم پرداخت؛ که کاری ویژه با تخصصی دیگر است […].
خواهشی که بارها از سوی متون ایرانی تکرار شده، اعمال دقت زیاد در حین تصحیح متن و سپس نگارش مقدّمه یا توضیحات بوده است، که البته با گزینش افراد خبیر و برجسته، دست کم برای آثار همین دفتر نخست، این آرزو برآورده شده است […]. هدف اصلی چنانکه گفته شد، سلامت متن و کامل بودن روش به کار رفته در تصحیح است […]». (صص۱۰ و ۹)
دفتر یکم متون ایرانی شامل دو بخش است: ۱٫ متون تصحیح شده؛ ۲٫ چاپ عکسی (نسخه برگردان). در بخش یکم، هفت متن ارائه شده که نخستینِ آن ها، «رضی نامه» است. «رضی نامه»، خود شامل سه بخش است:
بخش نخست، که مقاله ای انتقادی است و حکم مقدّمۀ پژوهش را دارد، به منعکس کردن ضرورت تصحیحِ دوبارۀ آثار رضی الدین نیشابوری، شاعر و دانشمند (فقیه و متکلم) برجستۀ سدۀ ششم می پردازد. در بخش دوم اشعار نویافته ای که در دیوان چاپ شدۀ شاعر وجود ندارد، بر اساس چند نسخۀ خطی […] تصحیح و عرضه شده است. بخش سوم، که «پیوستِ» پژوهش تلقی می گردد، ترجمۀ یکی از قدیمی ترین و جامع ترین مقاله هایی است که به قلم ایرانشناسی هندی در دهۀ پنجاه میلادی دربارۀ رضی الدین نگاشته شده است.
مقالۀ « در حاشیۀ « رضی نامه» » نوشتۀ فرزاد ضیائی حبیب‌آبادی؛ از مجموعه مقالات گزارش میراث – ویژه نقد متون است که به زودی فایل نهایی آن روی سایت قرار خواهد گرفت.