میراث مکتوب- سید نقی عباس، پژوهشگر ادب و متون فارسی اهل هندوستان، روز دوشنبه ۱۷ بهمن‌ماه ۱۴۰۱، از مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب دیدار و با دکتر اکبر ایرانی، مدیرعامل مؤسسه، محمد باهر، مدیر تولید مؤسسه، محمدرضا ابوئی مهریزی، عضو هیئت علمی دانشگاه اهل بیت، و کارشناسان مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب دیدار و گفت‌وگو کرد.
سید نقی عباس فرزند استاد سید حسن عباس است. استاد حسن عباس استاد فارسی دانشگاه هندوی بنارس و رئیس سابق کتابخانه رضای رامپور و از پژوهشگران ایران‌دوست اهل هندوستان میباشد.
نقی عباس که رئیس گروه ادبیات فارسی دانشگاه بیهار است، در این دیدار به شرح آشنایی خود با زبان فارسی و تحصیلش در این رشته پرداخت و سپس از شکل گرفتن علاقه‌اش به پژوهش در نسخه‌های خطی تحت تأثیر فعالیت‌های پدر خود سخن گفت.
وی در توصیف فعالیت‌های علمی‌اش در این حوزه به تصحیح همراه با نگارش تعلیقات بر تذکرۀ هفت آسمان اثر آقا احمدعلی کلکته‌ای زیر نظر استاد حسن عباس، کشف جهانگیرنامه طالب آملی در کتابخانه رامپور هند و تصحیح این اثر همراه با نگارش مقدمه تفصیلی انگلیسی بر آن، تصحیح و تعلیق تذکره شام غریبان از لچهمی نراین، متخلص به شفیق اورنگ آبادی، تصحیح دیوان سهمی بخاری، شاعری ناشناس از ملازمان عزیز پورقلتاش، و تصحیح دیوان صانع بلگرامی اشاره کرد و ضمن بیان این مطالب، اشاراتی به جریان‌های ادبی فارسی در هندوستان داشت.
بیاض هجر
چه بهره داشت به‌‌آخر، سخن‌تراشی من
که انتها نپذیرفت دل‌خراشی من
به‌سر به عسرت و افلاس می‌برم ناچار
پرید طایر دولت ز بی‌تلاشی من
سرور ناز، ز صهبای بی‌نیازی بود
اثر نداشت گلاب نیاز‌پاشی من
سزد که نشر شود بر اساس نسخۀ دل
بیاض هجر، به تصحیح تو، حواشی من
رسیدنم به خود اکنون ورای امکان است
چه شکوه می‌کنی ای جان ز دور باشی من
بنوشم از خم ساقی و لیک می‌ترسم
که راز دل نکند فاش بی‌تحاشی من
منم در آیینه با چهره‌ای دگر از خود
که روبه‌روی من اِستاده بدقماشی من
