در سیر و سلوک عرفانی، چلّه نشینی، مراقبت خالصانۀ چهل روزه از خود است، تا از این طریق باطن سالک به آمادگی لازم جهت دریافت حکمت ناب الهی از طریق کشف و شهود قلبی نائل شود.
هرسال یا چند سال یک بار، خلوت گزیدن و عبادت حضرت محبوب به مدت چهل روز، اسباب منور شدن سالک و دست یابی او به حکمت الهی و گشوده شدن چشم درون و بصیرت می شود.
ادامه اين مقاله نوشته سيد سلمان صفوي را كه در ارج نامه استاد محمدعلي موحد منتشر شده است بر روي فايل زير بخوانيد.
يادآور می‌شود مجموعه مقالات با قافلۀ شوق (ارج نامۀ استاد محمدعلی موحد) به اهتمام محمد طاهری خسروشاهی از سوی انتشارات ستوده به چاپ رسيده است.
اخبار مرتبط
………………………………………………….
قضا و مَقْضی از دیدگاه مولوی و ابن عربی
وجهی از وجوه احوال و آثار حاج محمدآقا نخجوانی
نسبت میان نظر و عمل به رأی مایستر اکهارت
ابراهیم پورداود و رستخیز ایران در جنگ اول جهانی
در حُسنِ کار موحد و نقدِ ابن عربی
بازبینی مکتوبات مولانا جلال الدّین بلخی رومی و نقد نقدهای آن
مقبرة الشعرا و سابقۀ تاریخی آن
ترجمه منظوم سخنان حضرت محمد (ص)
خاتم و نقش پیدا و پنهان آن در بیتی از حافظ
بررسی جایگاه شناسانه حافظ و مولوی در ارتباط با محیط اجتماعی
نمونه ای نادر از سنجش زمان در کتاب هفتم دینکرد
