میراث مکتوب – خواجوی کرمانی، این شاعر آسمانی کویر، در زمان نظم کمال‌نامه، فرهیخته‌ای است دنیادیده و از کوره‌ی حوادث بیرون آمده که علی‌رغم بیماری و ناتوانی ناشی از کهولت، همچنان مشتاق پویش و کوشش است. وی در کمال‌نامه حضوری متفاوت با سایر آثارش دارد. خواجو در کمال‌نامه، خود قهرمان داستان است.
ضمیر سوم شخص را که کاربردی روایی دارد رها می‌کند و با ضمیر اول شخص به صحنه‌ی داستان می‌آید. در کمال‌نامه، خواجو از قدم نهادن در راه کمال و سلوک مداوم در آن سخن می‌گوید با بیانی فاخر و در عین حال استعاری و رمزی در گفت‌وگویی نمادین و بسیار زیبا با عناصر چهارگانه‌ی خاک، باد، آب و آتش. کمال‌نامه را نامه‌ی کمال شاعر می‌دانند.
ششمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی خواجوی‌کرمانی در روز چهارشنبه ۱۳ بهمن ساعت ۱۶:۳۰ به «کمال‌نامه، نامه‌ی کمال خواجو» اختصاص دارد که با سخنرانی دکتر فاطمه کهن (خواجوشناس و استاد ادبیات فارسی دانشگاه علوم پزشکی کرمان) در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر(بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود و ورود برای علاقه‌مندان آزاد است.