میراث مکتوب – یکی از کاربردترین قوالب شعری فارسی، رباعی است که بسیاری از شاعران و عالمان و عارفان صرفاً یا اکثراً اندیشه های خود را در آن شکل داده‌اند. این توجه به رباعی سرایی تا بدان جا بوده که گردآوری رباعیات هم مورد توجه قرار گرفت و چندین گونه رباعی نامه از سدۀ ششم به بعد تدوین شد. نخستین و کهن ترین نمونه از این دست رباعی نامه های فارسی مجمع الرباعیات ابوحنیفه عبدالکریم ابی بکر است که بین سالهای ۵۸۴ – ۶۰۰ ق جمع و به محیی‌الدین بن قلج ارسلان تقدیم شده است. تمام این کتاب به دست ما نرسیده و تنها انتخابی از آن در مجموعه شماره ۲۳۸ حالت افندی کتابخانۀ سلیمانیۀ ترکیه در ۴ برگ باقیمانده است.
این مقاله ضمن معرفی انواع رباعی نامه ها و بررسی این ژانر، به صورت خاص به معرفی مجمع الرباعیات، شاعران، ساختار، موضوعات و رسم الخط آن پرداخته و متن کامل رساله نیز به صورت تصحیح انتقادی بدان ضمیمه شده است. در پایان، تصویر دستنویسی نیز به صورت نسخه برگردان منتشر شده است.
متن کامل مقاله «مجمع الرباعیات (کهن ترین رباعی نامه فارسی)» نوشته بهروز ایمانی که در دفتر اول مجله اوراق عتیق منتشر شده است در فایل پایین مطالعه کنید.
این مقاله ضمن معرفی انواع رباعی نامه ها و بررسی این ژانر، به صورت خاص به معرفی مجمع الرباعیات، شاعران، ساختار، موضوعات و رسم الخط آن پرداخته و متن کامل رساله نیز به صورت تصحیح انتقادی بدان ضمیمه شده است. در پایان، تصویر دستنویسی نیز به صورت نسخه برگردان منتشر شده است.
متن کامل مقاله «مجمع الرباعیات (کهن ترین رباعی نامه فارسی)» نوشته بهروز ایمانی که در دفتر اول مجله اوراق عتیق منتشر شده است در فایل پایین مطالعه کنید.