میراث مکتوب – دیوان نظیری شامل 564 غزل، 42 قصیده، 3 قطعه ، 10 ترجیع و ترکیب بند و 118 رباعی است. اولین بار این دیوان با مشخصات ذکر شده توسط مظاهر مصفا و سپس توسط محمدرضا طاهری حسرت با تصحیح و تعلیقات در ایران به چاپ رسید. البته قبل از آن نولکشور در سال 1843 م این دیوان را بدون تصحیح به چاپ رسانده بود.
همچنین بخش غزلیات آن به اهتمام پرفسور عنایت الله و بفرمان شیخ مبارک علی در لاهور به چاپ رسیده بود. مظاهر مصفا با نسخه برداری از سه نسخۀ خطی فاقد تاریخ تحریر و دیوان غزلیات نظری (چاپ لاهور) به تدوین این پرداخته است. نسخۀ طاهری نیز از روی دو نسخۀ خطی فاقد تاریخ تحریر و دو نسحۀ چاپی (نسخۀ مظاهر مصفا و غزلهای نظیری چاپ لاهور) تهیه شده است.
به گفتۀ مؤلف نکتۀ قابل ذکر دیگر آنست که متأسفانه نه مظاهر مصفا نه طاهری حسرت از نسخه های خطی نزدیک به زمان زندگی نظیری استفاده نکرده اند و از این رو نسخه های تدوین شده توسط آنان نیازمند تجدید نظر است. اساس کار در مقابله تنظیم، جمع و تدوین دیوان نظیری پنج نسخه بوده با تاریخ نزدیک به زمان شاعر. مشخصات دو نسخه از آن به شرح ذیل است:
1 . فارسیه – 21 : این نسخه دارای 325 ورق می باشد که مبنای کار تصحیح قرار گرفته است. این نسخه در کتابخانۀ مولانا آزاد تحت شمارۀ فارسیه 1 – 21 یوتیورستی کلکسیون، دانشگاه علیگر نگه داری می شود. سال تحریر آن 1054 ه.ق یعنی 31 سال پس از مرگ شاعر است.
2 . پتنه: این نسخه در کتابخانۀ خدابخش پتنه تحت شمارۀ 276 نگه داری می شود. سال تحریر آن دو تاریخ 1065 ه.ق و 1096 ه.ق دارد.
دیوان نظیری نیشابوری با مقابله و تصحیح و تنظیم و جمع و تدوین پروفسور آصف نعیم صدیقی به کوشش دانشگاه علیگر منتشر شده است.