میراث مکتوب- مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب امسال سی‌ساله می‌شود. مؤسسه‌ای که هدفش احیای میراث مکتوب و نیز حمایت از مصححان و محققان است. کارنامۀ این مؤسسه هم پربرگ است و هم پربار. کتاب‌های بسیاری در این مؤسسه تصحیح و منتشر شده که غالباً ناشر خصوصی به‌دلیل عدم صرفۀ اقتصادی، میلی به انتشار آن‌ها ندارد. مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب در این زمینه کارستان کرده است؛ انتشار تذکرۀ عرفات العاشقین و یا خلاصةالاشعارِ میر تذکره، نمونۀ کوچکی از کارهای بزرگ این مؤسسه است. برگزاری بیش از دویست نشست تخصصی و پژوهشی و انتشار دو نشریۀ علمی و مرجع و نیز حمایت از محققان، بخشی دیگر از کار میراث مکتوب است. به‌گمانم بخش عمدۀ موفقیت میراث به ویژگی‌های شخصی و مدیریتی مدیرعامل آن گره‌خورده است. برای موفقیت در چنین مؤسساتی (چنان‌که قبلاً در بنیاد فرهنگ ایران دیده‌ایم) مدیر آن باید وسیع‌المشرب باشد و سینه‌اش مشروح. تعامل صمیمی با محققانی با گرایش‌های فکری گوناگون، مدیری همه‌جانبه‌نگر و بلندنظر می‌خواهد و به‌خاطر این نوع نگرشِ مدیر میراث مکتوب است که در نشست‌های این مؤسسه، نام‌داران فرهنگ و ادب ایران با سلایق و نگرش‌های کاملاً متفاوت دوستانه گِرد هم می‌آیند و در آن لحظه به چیزی جز میراث ایران نمی‌اندیشند. تداوم مدیریت سی‌ساله با این ویژگی‌ها و تعاملش با نسل جوانِ محققان سبب شده است که مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب، به دور از هر‌گونه حاشیه، فقط به وظیفۀ علمی و فرهنگی خود بپردازد. برای مدیر فرهیخته و محققان و کارکنان ارجمند میراث مکتوب آرزوی سلامتی و شادکامی می‌کنم.
بهرام پروین گنابادی
مدیر گروه ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
منبع: مجلۀ تجربه، شمارۀ 27، بهمن و اسفند 1402