میراث مکتوب- «سایۀ سرو» عنوان مجموعه مقالاتی است که به مناسبت بزرگداشت استاد دکتر احمد مهدوی دامغانی به اهتمام میثم کرمی گردآوری و به زودی منتشر می شود.
استاد احمد مهدوی دامغانی در سال ۱۳۰۵ه.ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. خاندان ایشان همه از خدمتگزاران دین و علم بوده و حاصل آن تربیت خانوادگی، دانشمند بزرگی را به وجود آورد که عالی ترین مراتب علمی حوزوی و دانشگاهی را طی کرد. او بیش از دو دهه استاد دانشکده الهیات و معارف اسلامی و دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران بود و امروز نیز در دانشگاه هارواد در دوره فوق دکتری به تدریس زبان و ادبیات فارسی و عربی و فقه و کلام اشتغال دارد.
«سایه سرو» -این دفتر ایران شناسی- جشن نامه ایست که از سوی تنی چند از دوستان و دوستداران آن یگانه روزگار به مناسبت آغاز هشتاد و ششمین سال زندگی استاد به ایشان تقدیم شده است.
جهت مشاهده عنوان مقالات این جشن نامه اینجا کلیک کنید.نظر کاربر: سلام علیکم چقدر از دانستن این خبر که برای این استاد بیاض دل با سواد «جشن نامه» گرفته اند خوشحالم، خداوند بانیانش را خیر کثیر دهاد.جزائهم الله جزاءً موفوراً. این حقیر کم از نقیر و قطمیرمن جمله ارادتمندان مخلص حضرت ایشان اعنی جناب مستطاب دکتر مهدوی دامغانی- که عمرش دراز باد و چشمش مرساد- هستم. از آرزوهای بزرگ این کمینه چاکر، زیارت آن جنابست و از خدا عاجزانه به دعا می خواهم که این توفیق را در دنیا نصیبم بگرداناد، ایدون باد. / سهیل یاری گل درّه (دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی)
استاد احمد مهدوی دامغانی در سال ۱۳۰۵ه.ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. خاندان ایشان همه از خدمتگزاران دین و علم بوده و حاصل آن تربیت خانوادگی، دانشمند بزرگی را به وجود آورد که عالی ترین مراتب علمی حوزوی و دانشگاهی را طی کرد. او بیش از دو دهه استاد دانشکده الهیات و معارف اسلامی و دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران بود و امروز نیز در دانشگاه هارواد در دوره فوق دکتری به تدریس زبان و ادبیات فارسی و عربی و فقه و کلام اشتغال دارد.
«سایه سرو» -این دفتر ایران شناسی- جشن نامه ایست که از سوی تنی چند از دوستان و دوستداران آن یگانه روزگار به مناسبت آغاز هشتاد و ششمین سال زندگی استاد به ایشان تقدیم شده است.
جهت مشاهده عنوان مقالات این جشن نامه اینجا کلیک کنید.نظر کاربر: سلام علیکم چقدر از دانستن این خبر که برای این استاد بیاض دل با سواد «جشن نامه» گرفته اند خوشحالم، خداوند بانیانش را خیر کثیر دهاد.جزائهم الله جزاءً موفوراً. این حقیر کم از نقیر و قطمیرمن جمله ارادتمندان مخلص حضرت ایشان اعنی جناب مستطاب دکتر مهدوی دامغانی- که عمرش دراز باد و چشمش مرساد- هستم. از آرزوهای بزرگ این کمینه چاکر، زیارت آن جنابست و از خدا عاجزانه به دعا می خواهم که این توفیق را در دنیا نصیبم بگرداناد، ایدون باد. / سهیل یاری گل درّه (دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی)
نظر کاربر: پاینده
شنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۲ – ۱۲:۵۳
دست بانیان درد نکند اما چه خوب است که استاد به ایران برگردند