میراث مکتوب – نفثه المصدور، اثر شهاب‌الدین محمد زیدری نسوی از شاهکارهای نثر فنی و مصنوع و مزین فارسی است. با بررسی ساختار متن از منظر زبان، این‌گونه به نظر می‌رسد که کارکرد ادبی و عاطفی متن بسیار بیشتر از اطلاعات تاریخی آن نمود دارد. از منظر زبانی، اغلب، جهت‌گیری پیام یا به سوی گوینده است یا به سوی خود پیام، بنابراین مخاطب معمولاً با متنی ادبی مواجه است که زبان آن اغلب کارکردی عاطفی دارد؛ از همین رو است که مخاطب همواره حدیث نفس گوینده را می‌شنود.
از سوی دیگر، نویسنده با قاعده‌افزایی‌های متعدد در متن خود، توازن های گوناگون موسیقایی ایجاد می کند و موسیقی درونی متن را که لازمه یک متن غنایی است، تقویت می کند. اوج زبان غنایی در متن نفثه المصدور، زمانی است که نویسنده، همزمان به متن خود کارکرد شعری و عاطفی می دهد و از توازن های گوناگون استفاده می کند. در این مواقع که نویسنده غلیان احساسات خود را در متنی شاعرانه و آهنگین بیان می کند، نثر کتاب بسیار ساده و روان است. هدف این پژوهش، تحلیل ویژگی های زبان غنایی با تکیه بر ساختار متن نفثه المصدور است.
متن کامل مقاله «تحلیل ساختاری زبان غنایی (با تکیه بر نفثه المصدور)» نوشته امید ذاکری‌کیش، اسحاق طغیانی و سید مهدی نوریان که در فصلنامه جستارهای زبانی، سال پنجم، شماره ۱۸ به چاپ رسیده است بر روی فایل پایین بخوانید.