میراث مکتوب- سی سال از بنیان‌گذاری میراث مکتوب گذشت. سی سال آزگار …
برای آنان که از دور دستی بر آتش دارند، این تنها عددی است مانند همۀ اعداد؛ امّا برای آن‌که خود در میانۀ میدان است و فرمان «فَاستَقِم» را خود به جان پذیرفته است، مصداق آن است که «موی سپید می‌کند».
در روزگاری که فرهنگ و هنر بر کناره می‌روند و از هر بی‌مهری‌ای کریمانه می‌گذرند، نگاه داشتن جهت قطب‌نما کاری است از جنس کرامت.
یَرَی النّاسُ دُهناً فی القَواریرِ صافیاً
وَ لَم یَدرِ ما یَجری عَلی رَأسِ سِمسِمِ
روغنی در شیشه بینی صاف و روشن ریخته
غافلی بر سر چه آمد کنجد بی‌چاره را
بایزید بسطامی گفته است: «عَمِلتُ فی المجاهَدَةِ ثَلاثینَ سَنَة فَما وَجَدتُ شیئاً أشدُّ عَلَیَّ مِن العلمِ وَ مُتابَعَتِهِ: سی سال مجاهدت کردم بر من هیچ چیز سخت‌تر از علم و متابعت آن نیامد.»
کارنامهٔ درخشان میراث مکتوب نشان می‌دهد در این سال‌ها تنها ناشر کتاب و نشریه‌هایی معتبر نیست؛ مؤسسه‌ای است پژوهشی که دامنهٔ فعّالیت‌هایش را در حوزهٔ فرهنگ تراثی گسترش داده و نیز «مجمع اهل دل است و مرکز علمای متبحّر».
ثبات مدیریّتی با اعتدال شاید مهم‌ترین رمز بقای رو به کمال این مجموعه باشد.
به جناب دکتر ایرانی، مدیر ارج‌مند کاردان میراث مکتوب و یاوران پیدا و پنهانش سی‌سالگی میراث مکتوب را فرخنده‌باد می‌گویم و برایشان آرزوی بهروزی روزافزون دارم.
روشن بماند چراغ این خانۀ روشنی.
وَ واعَدنا ثَلاثین… وَ أَتمَمنا بأعشار.
محمد شادروی منش
استادیار گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی