میراث مکتوب – حملۀ حیدری راجی کرمانی، یکی از طولانی ترین و مشهورترین حماسه های مذهبی است که سرودن آنها بویژه در دورۀ صفوی و در سراسر دوران قاجار، متداول و مورد توجه شاعران مذهبی و بخصوص شاعران شیعه مذهب بوده است. نکته قابل توجه در تقریبا تمام این حماسه ها، تأثیر تعصب مذهبی مؤلف بر اثر است که خود بازتابی از روح تعصبات مذهبی ای است که نه تنها در دوره های یادشده که تقریبا در تمام طول تاریخ این سرزمین و بخصوص از قرن ششم به بعد، در اعماق ذهن ایرانیان رخنه کرده است.
هرچند سرایندگان تمام حماسه های مذهبی ، تحت تأثیر فردوسی و شیوه های روایتگری او در شاهنامه بوده اند ، هرگز نتوانسته اند حتی گوشه ای از هنر سترگ فردوسی در سرودن شاهنامه را تکرار کنند. اثر راجی نیز از این امر مستثنی نیست و این امر علاوه بر ناتوانی شاعر در بهره بردن از شگردهای روایتی فردوسی، ناشی از تأثیر تعصبات مذهبی عوامانه ای است که باعث شده تا اثر او، علاوه بر شخصیت و اعمال امام علی (ع) و دیگر بزرگان مورد احترام شیعه و نیز توهین های مکرر و گاه بسیار دور از ادب او نسبت به بزرگان صدر اسلام و بویژه خلفای راشدین، روایت ها و تصویرسازی های نادرست از جنگ های حضرت پیامبر (ص) و امام علی (ع) و … دید.
مصححان اثر راجی، از همان ابتدای کار، با در نظر داشتن این موارد، کار تصحیح اثر را آغاز کرده اند و به خوبی واقف بوده اند که حملۀ حیدری نه اثر ادبی طراز اول است و نه یک حماسۀ مستند تاریخی.
از آخرین چاپ حملۀ حیدری ، بیش از ده سال می گذرد. در تصحیح مجدد، دو جلد نخست، با توجه به اینکه نسخۀ اساس در دسترس نبوده، تصحیح قبلی کتاب منتشر شده توسط دانشگاه شهید باهنر کرمان مبنای کار قرار گرفته و هر دو جلد بار دیگر، با تمام نسخه های موجود مطابقت داده شده است. به این ترتیب، ابیاتی که در دو جلد قبلی، بر اثر اشتباه در مراحل تایپ یا چاپ اثر ، از قلم افتاده یا جا به جا آمده بودند و همچنین اشتباهاتی که بر اثر تایپ یا ناخوانا بودن نسخه ها در اثر راه یافته بود، اصلاح شده است و تعداد ابیات موجود در جلد اول به 6668 بیت و در جلد دوم به 10480 بیت افزایش یافته و در پایان هر جلد، فهرست عام اعلام متن به کتاب افزوده شده است.
ملابمانعلی راجی کرمانی، حملۀ حیدری (سه جلدی)، تصحیح: نجمه حسینی سروری، یحیی طالبیان، محمود مدبری، کرمان، دانشگاه شهید باهنر، 566 صفحه، قطع: وزیری، شمارگان: 500 نسخه، بها: 790000 ریال، 1396.