مراسم بزرگداشت حجت الاسلام و المسلمین زنده‌یاد استاد حاج شیخ عبدالله نورانی، مدرس دانا و نسخه‌شناس توانا شنبه ۳ خرداد در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد

در میان یادداشت‌هایم به چند سطری برخوردم که پس از شنیدن خبر درگذشت شیخ عبدالله نورانی (۱۳۰۸ ــ ۱۳۹۰) نوشته بودم

قطب الدین رازی از پژوهشگران قرن هشتم که کوتاه نوشته هایی در زمینه منطق از وی در دست است. وی افزون بر شرح مطالع الأنوار، و شرح اشارات ـ به نام محاکمات، و شرح بر شمسیه کاتبی، برخی از پژوهش های خود را در قالب رساله هائی کوتاه نگاشت ارائه نموده است.

«بین مسلمانان این قول در تداول عام است که چون عالمی درگذرد ثلمه ای در عالم به وجود می آید که هیچ چیز نمی تواند به جای آن نشیند» این آغازین عبارت از مقاله استاد انوار با عنوان «بیاد استاد نورانی» است که آن را در احیاگر میراث به چاپ رسیده است.

استاد نورانی در احیاء میراث علمی پیشینیان برنامه و نقشه علمی جامعی داشته و یکی از برنامه های ایشان تصحیح مجموعه آثار خواجه نصیرالدین طوسی بوده است.

جاحظ، یکی از برجسته ترین نویسندگان دوره عباسیان، که گنجینه ای از فرهنگ و دانش را به میراث عربی ـ اسلامی افزوده است.

از مثنوی مواهب نامه، دو نسخه در دست است. یک نسخه در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی که با کوتاه نوشت «آس» مشخص شده است و دیگری در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران با کوتاه نوشت «دا».

«او در خوراک و لباس کاملاً زاهد مسلک بود. ظاهراً همه آنهایی که استاد نورانی را می شناختند، مقام عبادت و زهد او را تصدیق می کنند و می ستایند.

در این مقاله درباره اختلاف نزد فیلسوفان، شروط فلسفه خوانی از نظر خواجه نصیرالدین طوسی، شروط فلسفه خوانی از نظر میرداماد محمد باقر حسینی، و شرایط تعلیم و تعلم فلسفه مطالب مفیدی آمده است.