یکی از نکات مهم در متن‌پژوهی، تشخیص قدمت نسخ و منشا نسخ منقول از نسخ اصلی و آگاهی از صحت و اصالت آن‌هاست

تمام میراث مکتوب زبان فارسی لزوماً در چارچوب مرزهای فعلی جغرافیایی ایران قابل احصا نیست و تحولات گوناگون گذشته، باعث جدایی بخش‌هایی از این سرزمین، گسترش زبان فارسی و پیدایش آثاری به این زبان در مرزهای خارج از ایران گردیده است

در بررسی دیوان شاعران و تذکره‌های شعری گاه با ابیات و اشعاری مواجه می‌شویم که به دو یا چند شاعر منتسب شده‌اند