محمد بن محمد بن محمود الحافظی البخاری، معروف به خواجه محمد پارسا (د. ۸۲۲ ق)، دانشمند و صوفی بزرگ و از مشایخ نقشبندی چنانکه می دانیم تفاسیری بر پاره ای از سوره های قرآنی به زبان فارسی نگاشته بوده است.

تجزیه و تحلیل اجزاء و عناصر سازنده متن یک داستان، زمینه شناخت بیشتر آن را فراهم می‌آورد و نقاط قوت و ضعف آن را باز می‌نمایاند

«شهرت» و «ابهام» دو رویِ سکّه شناختِ شیخ جام است؛ شهرتی که به مدد مقامات‌های متعدد و انبوهِ داستان ‌ها و حکایاتِ مریدانِ مقامات‌نویس به اوج و مرز افسانه رسیده است، و ابهامی که حقیقتِ آثار و نوشته‌های وی را در نوردیده و منظومه فکری و عرفانی وی را همچنان مستور و ناشناخته باقی گذاشته است.