شاهنامه منبعی غنی‌ از داستان‌های حماسی که می‌تواند اثری الهام‌بخش برای اقتباس در تولید آثار سینمایی و نمایشی باشد.

”تاریخ ملى“ ایران به صورتى که در شاهنامه و تواریخ اسلامى مثل طبرى و ثعالبى دیده مى شود، از تاریخ پادشاهان ماد و هخامنشى خالى است.

از دیدگاه فردوسی، دانش از زمرۀ ارجمندترین ارزش‌‌ها و دانش جویی و دانش‌آموزی، از جملۀ شایسته‌ترین کارها محسوب می‌شود.

کتاب «رویکردهای تاریخ‌نگارانه فردوسی به تاریخ ساسانیان» که توسط پریسا بهادرپور به نگارش در آمده، از دوران خسرو انوشیروان تا یزدگرد سوم را شامل می‌شود.

«زن در شاهنامه» عنوان کتاب «جلال خالقی مطلق» است که با ترجمۀ مریم رضایی از زبان آلمانی به فارسی چاپ و منتشر شده است.

یک برگ از «شاهنامه قوام‌الدین حسن وزیر» متعلق به دوران «آل اینجو» که حدود یک قرن پیش از ایران دزدیده شده بود، در موزه هنر جهان رونمایی شد.

شمارۀ ۷۱ دوفصلنامۀ علمی «آینۀ میراث» (دوفصلنامۀ ویژۀ پژوهش‌های ادبی و متن‌شناختی؛ دورۀ ۲۰، شمارۀ دوم، پاییز و زمستان ۱۴۰۱) به صاحب‌امتیازی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.

شمارۀ ۷۱ دوفصلنامۀ علمی «آینۀ میراث» (دوفصلنامۀ ویژۀ پژوهش‌های ادبی و متن‌شناختی؛ دورۀ ۲۰، شمارۀ دوم، پاییز و زمستان ۱۴۰۱) به صاحب‌امتیازی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.

نشان ملی و بین المللی حکیم فردوسی از سال آینده به فردوسی پژوهان، شاهنامه پژوهان، فردوسی شناسان و حماسه پژوهان اهدا خواهد شد.

دهم اردیبهشت ماه آخرین مهلت ارسال مقاله به همایش بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی با عنوان «بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در هویت ملی» است.