شادروان استاد سید حسن تقی‌زاده (تبریز ۱۲۵۵ یا ۱۲۵۷ – تهران: ۸ بهمن ۱۳۴۸) از شخصیت‌های شگفت و برجستهٔ تاریخ تحقیقات ایرانی است

این مقاله به بررسی و ارزیابی مجدد کهن‌ترین دستنویس شاهنامه (کتابت ۶۱۴ ق) متعلق به کتابخانه ملی مرکزی فلورانس در ایتالیا می‌پردازد و جایگاه و اعتبار آن را در میان سایر دستنویس‌های شاهنامه روشن می‌سازد

تأمّلی کوتاه در کارنامۀ پژوهش های ادبی در حوزۀ متن شناسی نشان می دهد که تصحیح و تحقیقِ منظومه های فارسی با موضوعاتِ گوناگونِ پهلوانی، دینی، مذهبی، تاریخی، غنایی، رُمانس و... در مقایسه با متون دیگر اقبال کمتری داشته است.

زبان فارسی در بیرون از محدودهٔ جغرافیایی ایران هواداران و علاقه‌مندان زیادی دارد که در این میان، مردم شبه‌قاره از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند

دیباچه‌ها عنوان چهل دیباچهٔ برگزیده از آثار دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن است که به کوشش حسین مسرت و از سوی شرکت سهامی انتشار راهی بازار نشر شده است

هشت جلد از مقالات تقی‌زاده زیر نظر استاد ایرج افشار از سوی انتشارات توس منتشر شد

زبان شاهنامه، زبانی شگفت‌انگیز، خاص و در عین حال ساده و نزدیک و هم‌جوش با ذهن مخاطب توصیف شده است

شاهنامه و پژوهش‌های تازه زندگانی ایران را از عهد باستان، از روزگار اساطیر تا به روزگار حماسی پی گرفته تا سپس به دوران تاریخی رسیده است

شاهنامه فردوسی روحی یکتاپرستانه دارد و سطوح دینی، آیینی و اساطیری مؤثر در ژرف ‌ساخت روایی آن در طول تاریخ دچار «اسطوره‌زدایی» شده است.

بررسی تطبیقی دیوها و شخصیت‌های منفی در آیین مزدیسنا و دیو در شاهنامه موضوع این اثر است